Στο Κάδρo

Δεν ξέρω γιατί επέλεξα να δοκιμάσω έτσι τον εαυτό μου εν μέσω εορτών αλλά χθες παρακολούθησα για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Πολ Μέισον και της Θεόπης Σκαρλάτου. Μία καταγραφή των γεγονότων του 2015 που φεύγει σε λίγες ημέρες αλλά κανένας δεν θα ξεχάσει. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τους «πρωταγωνιστές» των εξελίξεων μέσα από κλειστές στο κοινό πόρτες και καταγράφει τα συναισθήματα και τις αφιλτράριστες σκέψεις τους. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, η σύγκρουση με την Ευρώπη, το δημοψήφισμα και η τελική επικράτηση των Ευρωπαίων εις βάρος της δημοκρατίας. «Κάποιοι περίμεναν ολόκληρη τη ζωή τους να ανέβει η Αριστερά στην εξουσία. Καλύπτουμε την ελληνική κρίση εδώ και χρόνια, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνει κανένας είναι ότι μόλις άρχισε ένας οικονομικός πόλεμος». Ο κυνικά αισιόδοξος Βαρουφάκης, ο άυπνος και εξαντλημένος Τσακαλώτος, ο Τσίπρας να προσπαθεί να φανεί ψύχραιμος, η αδιάλλακτη ευρωπαϊκή ηγεσία, ένας λαός να ελπίζει, δύο γραφικές ελληνικές φιγούρες, η συγκίνηση της πλατεί

Τα Χριστούγεννα είναι μία εποχή που τραβάει το μυστήριο. Η ελληνική παράδοση άλλωστε είναι γεμάτη από χριστουγεννιάτικους μύθους με ξωτικά και μυστήρια πλάσματα. Κάθε τέτοια εποχή ξεσκαρτάρω μία σειρά αστυνομικών και φανταστικών περιπετειών από τα ράφια της βιβλιοθήκης, το επιπλάκι με τις ταινίες και το διαδίκτυο. Μία από τις ταινίες που θυμήθηκα φέτος ήταν ο «Ακέφαλος Καβαλάρης». Ο μύθος που μετέφερε στην οθόνη ο Τιμ Μπάρτον όταν ακόμα εγώ ήμουν ένα μικρό παιδάκι που σχεδόν δεν μίλαγε. Μετά από μία άκαρπη περιήγηση στο διαδίκτυο κατέληξα στο video club της γειτονιάς που μου έδωσε έναν σκονισμένο δίσκο μέσα από ένα δωματιάκι που μόνο το προσωπικό χρησιμοποιεί και μέχρι πρότινος νόμιζα πως πρόκειται για την τουαλέτα του καταστήματος. Μετά την άρνηση του x-box να διαβάσει τον δίσκο, μία περίπλοκη συνδεσμολογία notebook – τηλεόρασης, τόνους από καθαριστικό και απανωτά μέσα-έξω, μπρός-πίσω κατόρθωσα να παρακολουθήσω ολόκληρη την ταινία. Εάν εξαιρέσεις τα ελαττώματα του δίσκου, δεν

Συμπεράσματα από τις Γαλλικές Περιφερειακές Εκλογές. Ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ και ο δεύτερος γύρος των Περιφερειακών Εκλογών της Γαλλίας. Μία εκλογική μάχη η οποία έφερε πιο κοντά από ποτέ το φάντασμα της ακροδεξιάς πάνω από την χώρα, με το κόμμα της Μαρίν Λεπέν να κερδίζει στον πρώτο γύρο 29.5% του εκλογικού σώματος. Ένας θρίαμβος που κατέληξε όμως σε ήττα, ύστερα από την συνεργασία των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων. Έτσι στον δεύτερο γύρο το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο δεν κατόρθωσε να πάρει τον έλεγχο ούτε μίας περιφέρειας. Τα «δημοκρατικά» στρατόπεδα, όπως είχαν «σπάσει» ανάλογα με την περιφέρεια, έφεραν νικητές των εκλογών τους Ρεπουμπλικάνους του Ν. Σαρκοζί, με 7/13 Περιφέρειες, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ακολούθησαν με 5/13.

Τον περασμένο Μάρτιο το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ίσως το ίδρυμα με την ταχύτερη πρόοδο στην Ελλάδα, αποφάσισε να τιμήσει τον 75χρονο καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Μανχάιμ, Χάιντς Ρίχτερ και να του απονείμει επίτιμο διδακτορικό δίπλωμα. Ο Χάιντς Ρίχτερ (1939) σπούδασε ιστορία, πολιτειολογία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Χαΐδελβέργης, έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα, διδάσκει σύγχρονη ελληνική και κυπριακή ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ. Έχει γράψει έξι βιβλία και έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σχετικές με τη σύγχρονη Ελλάδα. Στη Γερμανία αναγνωρίζεται ως ειδικός στα θέματα της Σύγχρονης Ελληνική και Κυπριακής Ιστορίας. Το 2000 τιμήθηκε από την Ελληνική Δημοκρατία με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα. Το 2000 τα όπλα του εθνικισμού και του λαικισμού ήταν λίγα. Τον περασμένο Μάρτιο όμως διάφοροι θιγμένοι υπερπατριώτες κρητικοί αποφάσισαν να εκφράσουν την αγανάκτησή τους σχετικά με το «υβριστικό» επιστημονικό έργο του καθηγητή και ο Εισαγγελέας Πλημμ

Όπως ακριβώς είχε διαφανεί σε όλες τις δημοσκοπήσεις η ξενοφοβική ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν κατάφερε να αναδειχθεί σε πρώτη πολιτική δύναμη στις Γαλλικές Περιφερειακές Εκλογές της Κυριακής, κερδίζοντας σε 6 από τις 13 Περιφέρειες της χώρας. Δεύτερο κόμμα αναδεικνύονται οι Ρεπουμπλικάνοι του Ν. Σαρκοζί, ενώ οι Σοσιαλιστές αποδείχθηκαν πιο ισχυροί από ότι αναμενόταν, συγκρατώντας τα ποσοστά τους στο 24%, πράγμα που μερικώς οφείλεται στην άνοδο της δημοτικότητας του Προέδρου Ολάντ, μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα.

Είναι σημαντικό το εκλογικό σύστημα ναι ή όχι; Κατά την γνώμη μου εάν το αισχρό μπόνους δεν φύγει και εάν οι εκλογικές περιφέρειες δεν μετατραπούν σε μονοεδρικές καμία αλλαγή να μην περιμένουμε σε αυτή την χώρα. Κατά τον καιρό των Μνημονίων πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί σχετικά με την συνείδηση και την ηθική της εθνικής μας αντιπροσωπίας. Αλήθεια για πια ηθική μιλάμε; Έχει κανένα ηθικό χρέος ο αστός κάτοικος της Γλυφάδας στον μεροκαματιάρη από το Περιστέρι; Υπάρχει τρόπος να συνομιλήσει ο κάτοικος του Λαυρίου με τον βουλευτή του που κατοικεί στην Ραφήνα και εκλέγεται με ψήφους από τη Μάνδρα;

Το πρωί ενώ ήμουν στο λεωφορείο για το Πανεπιστήμιο διάβασα έκπληκτος στο mignatiou.gr λίγα πράγματα για το δημοσίευμα των Financial Times, σχετικά με την απειλή αποκλεισμού από τη ζώνη του Σένγκεν που σκοπεύουν να απευθύνουν προς την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι. «Δεδομένης της σοβαρότητας της (προσφυγικής) κρίσης, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι οργισμένοι με την άρνηση της Αθήνας να καλέσει ειδική αποστολή της Frontex, την απροθυμία της να αποδεχθεί ανθρωπιστική βοήθεια από την ΕΕ και την αδυναμία να ανανεώσει το σύστημα καταγραφής προσφύγων». Πολύ γρήγορα έστειλα δύο tweets και έκλεισα το κινητό μπαίνοντας στο μάθημα.

Πριν από μερικές ημέρες, στα μέσα του Νοέμβρη, κυκλοφόρησε από την «The Sound of Everything» και την «Cobalt Music» ο νέος δίσκος του Papercut, ο οποίος φυσικά και τα «σπάει». Από τις δουλειές που γουστάρεις να ακούς ξανά και ξανά και ξανά. Κυκλοφορεί την εποχή που της ταιριάζει περισσότερο από όλες: Τον Χειμώνα. Ο τίτλος του δίσκου είναι «Pockets of Silence» και τα κομμάτια που ξεχώρισα τα «Storm», που ντύνεται με τη φωνή της Maiken Sundby, και «Better Skies» με την Έφη Θεολόγου. Καλή ακρόαση, καλή απόλαυση…