Στο Κάδρo

Flickr: Tom Sk. / Manekens, Helsinki 2011 Κέντρο. Μπροστά από ένα μαγαζί ρούχων, σε μία μικρή γωνιά του φόντου. Εκεί την είδα. Το γέλιο της μαρμάρινο, πιο μαρμάρινο από ποτέ. Την κοίταξα στα μάτια. Την κοίταξα στα μάτια που συνάντησαν ότι πιο όμορφο, ότι πιο κακό, ότι πιο άσχημο. Για χρόνια στυλωμένη στο ίδιο σημείο. Εκεί. Έτσι να κοιτά τον κόσμο. Κόσμο να περνά, να στέκεται. Κόσμο να χαίρετε, να λυπάται, να γελάει και να κλαίει. Κόσμο να μην έχει που να πάει. Κόσμο να πετά. Κόσμο να θρηνεί. Παιδιά με φανταχτερά χαμόγελα και παιδιά ενήλικα. Οικογένειες είχε δει πολλές. Ξεριζωμένους είχε δει πολλούς. Γνώρισε την πολυτέλεια. Γνώρισε τον δρόμο. Ανθρώπους να θάβονται είχε δει. Μακάρια. Μέσα βαθιά στο βρόμικο τσιμέντο της πόλης. Ανθρώπους με σημαίες και ανθρώπους με μαντήλια. Και απλά καθόμουν και την κοίταγα. Πίσω από το τζάμι. Ανέκφραστη. Πλαστική και άδεια. Ένα δάκρυ γεννήθηκε στα βλέφαρά της και κύλισε στο πλαστικό, ψυχρό μάγουλό της. Την προσπέρασα και έφυγα. Για πάντα.

Τις τελευταίες ώρες επικρατεί στα social media ένας πανζουρλισμός σχετικά με την φωτογραφία του δολοφονημένου Φύσσα, που δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδο του το Πρώτο Θέμα, υπό τον τίτλο «Δεν ξεχνώ τον φασισμό». Το κακό με τα social media είναι ότι κάποιοι τα παίρνουν πολύ στα σοβαρά. Ακόμα, ότι κάποιοι είναι εθισμένοι σε αυτά. Συχνό φαινόμενο του εθισμού αυτού είναι το να προσπαθεί κάποιος να γράψει κάτι χωρίς να έχει να πει τίποτα. Και κάπως έτσι από εκεί που είχε ξεκινήσει η συζήτηση για το κατά πόσο το Θέμα εξέθρεψε τον φασισμό και τον τραμπουκισμό, και τώρα «πουλάει» τα θύματά του, καταλήξαμε να συζητάμε για την φωτογραφία. Κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Και μάλιστα με ένα επικίνδυνο τρόπο που καταλήγει στην λογοκρισία της φωτογραφίας. Στις 9 Μαΐου του 1936, στη Θεσσαλονίκη, στην απεργία που έχουν κηρύξει οι καπνεργάτες, σε σύγκρουση με την αστυνομία 12 νέοι χάνουν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίζονται. Η διαδήλωση γίνεται εξέγερση. Από την επόμενη μέρα ο «Ριζοσπάστης» και άλλ

Την περασμένη Δευτέρα παρακολουθώντας τα επεισόδια στον Μελιγαλά θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχαν κάνει τα όσα είχα δει. Δεν θυμάμαι στην σύντομη ζωή μου έως σήμερα να ξαναείδα συντεταμένη παραστρατιωτική οργάνωση. Είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί για το πώς αυτή η χώρα βρέθηκε τόσο χαμηλά. Η ελπίδα μου ήταν μία. Το σύνθημα «τσεκούρι και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά» που φώναζαν οι παρατεταγμένοι νεοναζί. Το θεώρησα αρκετό ώστε να ταρακουνήσει λίγο την βλαμμένη ξενοφοβική μα πάντα αλληλέγγυα χώρα μας. Δεν προλάβαμε να το ακούσουμε όμως και το τσεκούρι ήρθε. Σε μικρότερο μέγεθος βέβαια αλλά και έτσι, με την μορφή ενός μικρού μαχαιριού, ήταν αρκετό για να στερήσει μία ζωή. Ή μάλλον άλλη μία ζωή. Και τότε ήρθα και ακούμπησα την πραγματικότητα του κόσμου που χρόνια τώρα αποφεύγω. Την θλιβερή πραγματικότητα. Τρία χρόνια τώρα κάθε βράδυ τουλάχιστον 10 μετανάστες πέφτουν θύματα ρατσιστικής βίας. Κάποια από αυτά θανατηφόρα. Πριν από λίγους μήνες ένας ποδηλάτης δολοφονήθηκε γιατί εμπόδιζε στον δρόμο κα

Στο μικρό γοητευτικό cafe της Άνω Χώρας, Ναυπακτίας. Να θυμάσαι πάντα φίλε μου πως στο χέρι σου κρατάς το πόμολο. Και εάν το σκοτεινό δωμάτιο σου μοιάζει περίπλοκο απέδρασε. Χαμένος μέσα στο πρόβλημά σου μην το πολεμάς. Απέδρασε. Και όπως θα ανοίγεις την πόρτα για να βγεις τότε θα δεις. Μία χαραμάδα φώς θα ξεγλιστρήσει. Και όπως θα βγαίνεις θα τα δεις όλα καθαρά. Σε ένα κλάσμα του λεπτού θα λυθεί το μεγαλύτερο μυστήριο που σε κατέτρωγε όλον αυτό τον καιρό.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη από την ΑΥΓΗ «Θα την προστατεύσουμε την ορθοδοξία Παναγιότατε!», ανέκραξε εκτός κειμένου ο Σαμαράς, απευθυνόμενος στον Θεσσαλονίκης Άνθιμο, που καμάρωνε στην πρώτη θέση των επισήμων της ΔΕΘ. Από ποιους θα την προστατεύσετε την ορθοδοξία κ. Πρωθυπουργέ; «Από τους ψεύτο- Ευρωπαίους. Άλλους τους ενοχλούσε η σχολική ιστορία μας και προσπαθούσαν να την ξαναγράψουν με απίστευτες στρεβλώσεις. Άλλους του ενοχλεί η θρησκευτική παράδοση της Ορθοδοξίας. Τέλος όλα αυτά!». Υπάρχουν όμως και χειρότεροι από του ψεύτο-Ευρωπαίους. Υπάρχει και το «ακροαριστερό άκρο», αυτοί που «επιθυμούν τα χειρότερα, θέλουν να μη πάμε καλά, οραματίζονται την καταστροφή της χώρας». Να έχετε το νου σας, Παναγιότατε! Περιστιχοιζόμεθα από προδότες και άλλα αποβράσματα. Ο Σαμαράς συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ, μέχρι και με την ΔΗΜ.ΑΡ. αναγκάσθηκε να συγχρωτισθεί, επειδή δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Το όραμά του ωστόσο είναι απολύτως ξεκάθαρο: Θέλει να ηγηθεί της μεγάλης, γνήσιας Δεξιάς, που θα οδηγήσει