Στο Κάδρo

Προχθές το βράδυ, προσπαθώντας να βρω κάτι να διαβάσω, έπεσα και πάλι πάνω στον Edgar Allan Poe και στο διήγημα «Mellonta Tauta», το οποίο αγνοούσα. Πρόκειται για ένα αφήγημα σε μορφή επιστολής, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1849 στο περιοδικό «Godey’s Lady Book» και το οποίο θεωρείται πρωτόλειο δείγμα επιστημονικής φαντασίας, παρουσιάζοντας ένα μέλλον διαφορετικό, στο οποίο έχει οδηγήσει η επιστημονική πρόοδος και οι ιστορικές αλλαγές στον τομέα της διανόησης και της κοινωνίας, μέσα σε μία χιλιετία. Περισσότερο όμως μοιάζει με ένα σατιρικό «παιχνίδι» του συγγραφέα, ο οποίος ξεκινώντας από το ζήτημα της ημιμάθειας της εποχής του (και κάθε εποχής), ασκεί έντονη κριτική στα φιλοσοφικά ρεύματα, την επιστήμη και τις κοινωνικές τάσεις των ημερών του.

Α πό την τελευταία φορά που ένας Λεπέν διεκδίκησε στον δεύτερο γύρο των Εκλογών την Προεδρεία της Γαλλίας έχουν περάσει περίπου 15 χρόνια, και παρά την ήττα του Ζαν Μαρι Λεπέν τότε, το Εθνικό Μέτωπο απέδειξε μία φοβερή αντοχή μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, η οποία εν μέρει δικαιολογεί και την ανάδειξη της κόρης του σε κεντρική πολιτική παίκτρια μετά το 2012. Φυσικά, το Εθνικό Μέτωπο δεν ήταν ούτε τότε, ούτε και τώρα ένα καινούργιο κόμμα. Πρόκειται για κόμμα με μακρά ιστορία, οπαδούς και σταθερή δύναμη σε συγκεκριμένες περιοχές της Γαλλικής επικράτειας. Γεννημένο το 1972, με την εκλογική του δύναμη να αυξάνεται  σταθερά από το 1986, ίσως είναι το πιο επιτυχημένο ακροδεξιό κόμμα της Ευρώπης, το οποίο κατάφερε να περάσει από όλες τις ιστορικές φάσεις της ακροδεξιάς και να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο τις πολιτικές κρίσεις που εμφανίστηκαν όλο αυτό το διάστημα μπροστά του.

Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, έπειτα από το δεύτερο γύρο των εκλογών στη Γαλλία. Ο τριαντάχρονος πολιτικός και πρώην τραπεζίτης συγκέντρωσε το 64.8% των ψήφων, έναντι του 35.2% της αντιπάλου του Μαρίν Λεπέν. Οι ψηφοφόροι των τριών μεγάλων υποψηφίων που έμειναν εκτός πρώτου γύρου στήριξαν κατά συντριπτική πλειοψηφία τον Μακρόν. Είχε προηγηθεί η εκλογική ρήξη του πρώτου γύρου, όταν οι υποψήφιοι του Γαλλικού δικομματισμού απέτυχαν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο. Mainstream αριστερά και δεξιά άθροισαν συνολικά το μικρότερο εκλογικό ποσοστό στην ιστορία τους. Αυτές είναι πρώτες τέσσερις σκέψεις που έκανα μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος των exit polls (μέσα ξανά οι Γάλλοι δημοσκόποι) και τις καταγράφω πολύ πρόχειρα, λόγω προχωρημένου της ώρας…

Α ύριο η Γαλλία καλείται να ψηφίσει το νέο της Πρόεδρο, ύστερα από την εκλογική ρήξη του πρώτου γύρου, όταν οι υποψήφιοι και των δύο παραδοσιακών κομμάτων του γαλλικού δικομματισμού απέτυχαν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο του δεύτερου γύρου. Mainstream αριστερά και δεξιά (ή κεντρο-αριστερά και κεντρο-δεξιά) άθροισαν συνολικά το μικρότερο εκλογικό ποσοστό στην ιστορία τους. Έτσι τώρα οι Γάλλοι έχουν να επιλέξουν μεταξύ της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν και του κεντρώου πρώην υπουργού του Ολλάντ, ο οποίος πολιτεύεται με σύνθημα «ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά». Μέσα στη σύγχυση που δημιουργούν οι δύο υποψήφιοι είναι δύσκολή μία θετική πολιτική αξιολόγηση. Στην περίπτωση του Μακρόν η κριτική εστιάζεται τις περισσότερες φορές, και ορθώς, στις σχέσεις του με τις οικονομικές και τραπεζικές ελίτ της Γαλλίας. Ο υποψήφιος ενός συστήματος που είναι έτοιμο με κάθε μέσο να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του έναντι οποιασδήποτε φωνής αλλαγής, ακόμα και εάν με την στάση του αυτή οδηγεί την Ευρώπη στην αγκαλιά της α