Οι τέσσερις πρώτες σκέψεις μετά τις εκλογές στη Γαλλία…

Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, έπειτα από το δεύτερο γύρο των εκλογών στη Γαλλία. Ο τριαντάχρονος πολιτικός και πρώην τραπεζίτης συγκέντρωσε το 64.8% των ψήφων, έναντι του 35.2% της αντιπάλου του Μαρίν Λεπέν. Οι ψηφοφόροι των τριών μεγάλων υποψηφίων που έμειναν εκτός πρώτου γύρου στήριξαν κατά συντριπτική πλειοψηφία τον Μακρόν. Είχε προηγηθεί η εκλογική ρήξη του πρώτου γύρου, όταν οι υποψήφιοι του Γαλλικού δικομματισμού απέτυχαν να εξασφαλίσουν το εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο. Mainstream αριστερά και δεξιά άθροισαν συνολικά το μικρότερο εκλογικό ποσοστό στην ιστορία τους.

Αυτές είναι πρώτες τέσσερις σκέψεις που έκανα μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος των exit polls (μέσα ξανά οι Γάλλοι δημοσκόποι) και τις καταγράφω πολύ πρόχειρα, λόγω προχωρημένου της ώρας…

1. Έχουμε κάτι ελάχιστο για να χαιρόμαστε με την Ευρώπη.

Πριν από ένα χρόνο όλοι περίμεναν με αγωνία να δουν το εάν η Ευρώπη θα κυλούσε στην αγκαλιά της ακροδεξιάς. Τελικά, η ακροδεξιά τον τελευταίο χρόνο οδηγείται από τη μία στην άλλη εκλογική ήττα, ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο της δημοσκοπικής υπερεκτίμησης της. Φυσικά, το γεγονός ότι ηγέτες σαν την Λεπέν γίνονται κεντρικοί πολιτικοί παίχτες είναι αρκετά τρομακτικό από μόνο του. Όπως και το γεγονός πως η βάση των ακροδεξιών κομμάτων αρχίζει να αποκτά μία mainstream ομοιομορφία – το χάσμα μεταξύ των δύο φίλων και των κοινωνικών ομάδων υποχωρεί στους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου. Παρόλα αυτά, σήμερα ας χαρούμε που οι Γάλλοι απέδειξαν πως τελικά ίσως κάτι να έχει μείνει στο μυαλό των Ευρωπαίων από ιδέες.

2. Θα αναρωτηθεί κάποιος τι ζητούν οι φτωχοί;

Και στον δεύτερο γύρο των εκλογών, παρά το μπλοκ των δημοκρατικών πολιτών, η Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτη σε ψήφους μεταξύ των εργατών, με 56% (Ipsos, 4-6/7). Όσο μικρότερες είναι οι αποδοχές του Γάλλου ψηφοφόρου τόσο πιθανότερο είναι να στραφεί στην ακροδεξιά. Στο φτωχό βορά της Γαλλίας η Λεπέν κατάφερε να βγει χθες πρώτη σε δύο περιφέρειες.
Το ερώτημα είναι απλό: Θα προσπαθήσει κάποιος να κατανοήσει τους εργάτες; Χθες οι Βρυξέλες πανηγύριζαν με την επικράτηση του εκλεκτού τους μην δίνοντας καμία σημασία στο γεγονός πως ανταγωνιζόταν μία μισαλλόδοξη ατζέντα. Εκφωνώντας τον νικητήριο λόγο του ο Μακρόν δεσμεύτηκε να μην δώσει ξανά αφορμή για ψήφο στην ακροδεξιά. Πριν από λίγες μέρες όμως είχε επίσης αρνηθεί να αποσύρει από το πρόγραμμά του την εργατική μεταρρύθμιση που ετοιμάζει. Από Δευτέρα θα συνεχίσουν το αφήγημα για την Ευρώπη που προασπίζεται τις κοινωνίες και θα ξεχάσουν πολύ εύκολα τους καταπιεσμένους της Γαλλίας που θεωρούν μόνη διέξοδο την ακροδεξιά. Ευθύνη εδώ δεν έχουν μόνο οι δυνάμεις του κέντρου, ευθύνη έχει και η Αριστερά. Ο Γαλλικός βοράς ήταν πάντα ένα αριστερό προπύργιο, τι πήγε τόσο στραβά και οι κάτοικοί του έπαψαν να ακούν την Αριστερά;

3. Η Γαλλία δεν βαδίζει προς την σταθερότητα.

Όσοι νομίζουν πως οι σκοτούρες της Γαλλίας τελειώνουν με την εκλογή Μακρόν ας το ξανασκεφτούν. Μόλις το 16% των ψηφοφόρων του τον ψήφισε για το πρόγραμμά του (Ipsos, 6-6/5). To 43% τον ψήφισε ως λύση έκτακτης ανάγκης κατά της Λεπέν, ενώ το 33% επιζητώντας την πολιτική αλλαγή την οποία επικαλούταν.  Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Opinion Way την περασμένη εβδομάδα, μόλις το 21% των Γάλλων ψηφοφόρων έκριναν θετικά την καμπάνια του Εμανουέλ Μακρόν.
Ποιο είναι το πρόγραμμα το οποίο δεν συγκεντρώνει και τόσους οπαδούς; Η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική ατζέντα που οδήγησε την κυβέρνηση του Μανουέλ Βάλλς σε αδιέξοδο και τον Πρόεδρο Ολλάντ να μην διεκδικήσει την επανεκλογή του. Αυτός είναι ο λόγος που η Γερμανία έσπευσε χθες πρώτη από όλες τις υπόλοιπες χώρες να χαιρετήσει τη νίκη του τριαντάχρονου πολιτικού, αυτός είναι ο λόγος που τα συνδικάτα την ημέρα της Πρωτομαγιάς κυκλοφόρησαν αφίσες κατά του μελλοντικού Προέδρου τους. Έτσι, ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν εμφανίζεται ως ένας νέος ηγέτης με λαμπρό μέλλον – και πράγματι υπό άλλες συνθήκες θα το είχε –  τώρα μάλλον θα οδηγηθεί σε πρόωρη φθορά, αφού είναι σίγουρο πως οι πολιτικές που έρχεται να εφαρμόσει θα οδηγήσουν σε κοινωνικές συγκρούσεις.

4. Το μέλλον είναι στο χέρι της Αριστεράς.

Τις δύο εβδομάδες που ακολούθησαν τον πρώτο γύρο των Εκλογών διάβασα αρκετούς προοδευτικούς σχολιαστές να αναφέρουν πως εάν η Λεπέν δεν εκλεγεί Πρόεδρος το 2017 θα το κάνει σε πέντε χρόνια. Εκτός από μοιρολατρικό, το συγκεκριμένο σχόλιο μου ακούγεται εξωφρενικό από χείλη αριστερών ανθρώπων. Η θεωρία βασίζεται στο επιχείρημα πως οι πολιτικές που επέβαλε η Ευρωπαϊκή ένωση οδήγησαν στην άνοδο της ακροδεξιάς και αφού τώρα με τον Μακρόν αυτές οι πολιτικές θα συνεχιστούν η Λεπέν συνεχώς και θα ενδυναμώνεται εκλογικά. Αυτός είναι ο απόλυτα λάθος τρόπος σκέψης. Εάν η πολιτική του Μακρόν οδηγήσει σε συγκρούσεις, τότε στο χέρι της Αριστεράς είναι να διεκδικήσει για το στρατόπεδο της τους απογοητευμένους και τους καταπιεσμένους από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Να τους καλέσει να συναντηθούν στο πεζοδρόμιο και να χαράξουν από κοινού μία εναλλακτική για την χώρα τους και την Ευρώπη.