Στο Κάδρo

«Όπως ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έτσι και ο Ευγένιος Τριβιζάς γράφει σε μία από τις λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες της ευρωπαϊκής ηπείρου. Τα παραμύθια του, όμως, όπως και αυτά του Άντερσεν, έχουν τη δύναμη να αγγίζουν την καρδιά και το μυαλό των αναγνωστών όχι μόνο σε όλη την Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο». Boyd Tonkin, Literary Editor, The Independent Επειδή το θεωρώ εξαιρετική γρουσουζιά να κλείσω το έτος με τις τελευταίες μίζερες αναρτήσεις μου, ανεβάζω σήμερα την διάλεξη του Ε. Τριβιζά στο TEDx Athens, τον περασμένο μήνα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, με τίτλο «Ας φανταστούμε». "Ο μύθος προηγείται. Η πραγματικότητα έπεται". Αφιερωμένο σε όσους ο μόνιμος κάτοικος του «Νησιού των Πυροτεχνημάτων» δεν τους άφησε να μεγαλώσουν… Καλή χρονιά!

Θυμάμαι πριν από κάποια χρόνια που είχα διαβάσει μία πολύ καλή συλλογή από αστυνομικά διηγήματα. Κοινός παρανομαστής τους ήταν πως εξελίσσονταν την περίοδο των Χριστουγέννων. Με είχε τρομάξει ιδιαίτερα η δύναμη αυτών των γιορτών. Κοινότοπες ιστορίες που θα μπορούσες να βρεις σε οποιαδήποτε παρόμοια συλλογή αποκτούσαν ένα ιδιαίτερο υπόβαθρο. Οι γιορτές μετατρέπονταν σε μία σκοτεινή, μυστηριακή χρονική περίοδο. Είναι περίεργο πως μπορεί να αντιληφθούμε το οτιδήποτε όχι κακό μα απλά συνηθισμένο συμβαίνει την περίοδο των γιορτών. Η εποχή της χαράς, την ομόνοιας, της ευτυχίας μπορεί να μετατραπεί σε σκηνικό του Χίτσκοκ. Εάν ρίξουμε αυτές τις ημέρες μία ματιά στις ειδήσεις θα δούμε μία σειρά ιδιαίτερα τρομακτικών τίτλων για δυσάρεστα γεγονότα που έτυχε να συμβούν μέσα στις γιορτές ή ακολουθώντας την πορεία τους στον χρόνο πέρασαν και πάνω από του Χριστού τη γέννηση. Η εμμονή μας αυτή οφείλετε στην ανασφάλεια που απορρέει από το δικαίωμα στη χαρά. Την ανασφάλεια του μην τυχόν και δεν περάσουμ

Προσπαθώντας να βγω από το εορταστικό κλίμα, που τόσο εύκολα βαριέμαι, κάθομαι στην οθόνη μπας και μορφωθώ περί τσόγλανων και εκτσογλανισμού. Έχω πρώτα ανοίξει τα μικρά και συμπαθητικά λεξικά μου και έχω ανακαλύψει πως το «τσογλάνι» προέρχεται από την τουρκική λέξη «iç oğlani» η οποία αποτελούσε ονομασία τμήματος ακολούθων του παλατιού – Σουλεϊμάν μυρίζομαι. Φυσικά και ξέρω που θα βρω περισσότερα. Μπαίνω στο blog του κ. Νίκου Σαραντάκου , που έχει προβλέψει την απορία μας, και διαβάζω: Η λέξη τσογλάνι είναι δάνειο από τα τούρκικα, όπου iç oğlanι ήταν ο νεαρός στην υπηρεσία του παλατιού. Τη δεύτερη λέξη την αναγνωρίζουμε, μας θυμίζει το επίθημα -ογλου που έχουν πολλοί συμπατριώτες μας με μικρασιατική ιδίως καταγωγή, αν βέβαια δεν έπεσαν σε δραστήριο ληξίαρχο ώστε να μετατρέψει τον Χαντούμογλου σε Ευνουχίδη και να δοξαστεί η ετυμολογική διαφάνεια. Κατά λέξη iç oğlanι θα πει “εσωτερικό αγόρι”, ακόλουθος. Παρακάλεσα τον οθωμανολόγο υπηρεσίας του ιστολογίου να μου πει λίγο περισσότερα και

Στο τρέχον τεύχος της LIFO o Γιάννης Βαρουφάκης συμπληρώνει το ενδιαφέρον άρθρο του περί σύγχρονων κοινωνιών και πανεπιστημίων , με το υστερόγραφο που ακολουθεί: Για να έρθουμε λίγο και στα «δικά μας», θα ήθελα να προσθέσω, για άλλη μια φορά, τη φωνή μου στην καταδίκη της απίστευτης υποκρισίας της ελληνικής κοινωνίας όσον αφορά την «απώλεια» του εξαμήνου. Κάθε φορά που φοιτητές μου δήλωναν έτοιμοι να «καταλάβουν» τη Σχολή, κάθε φορά που συνάδελφοι πρότειναν απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας, έλεγα κάτι απλό: «Αν πραγματικά πιστεύετε ότι το διακύβευμα είναι μεγάλο και πως η ελληνική κοινωνία πρέπει να συνταραχθεί με κλείσιμο του πανεπιστημίου, προχωρήστε. Αλλά μην τολμήσετε να αναστείλετε την κατάληψη ή την απεργία την τελευταία στιγμή, για να μη χαθεί το εξάμηνο. Μην τολμήσετε να ζητήσετε να γίνουν κάποια εικονικά μαθήματα και κατόπιν διπλή και τριπλή εξεταστική περίοδος, για να μη χαθεί εξάμηνο. Αν το κάνετε, απλώς θα έχετε διασύρει την πανεπιστημιακή διαδικασία. Το να χαθεί ένα εξάμη