Στο Κάδρo

Κάθομαι στην καρέκλα αναπαυτικά. Η τηλεόραση παίζει τις συνήθεις μαλακίες, στον υπολογιστή εμφανίζονται οι γνωστές σάχλες. Αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Βγαίνω έξω. Στους δρόμους παντού άστεγοι και πόρνες. Από δίπλα μου ακούω έναν συναγερμό να ουρλιάζει. Γυρίζω και βλέπω δύο μαυροφορεμένους, με κουκούλα, να πηδούν έξω από το υποκατάστημα της «Γιούρομπανκ». «Να τους σταματήσω;», σκέφτομαι. Η απάντηση έρχεται αμέσως, από τα κεντρικά του μυαλού μου. Κάνω στροφή και φεύγω. Κάθομαι σε ένα παγκάκι και παρακολουθώ τα όσα συμβαίνουν γύρο μου. Αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Το κινητό μου χτυπά. Ένας φίλος με καλεί να πάμε σε κανένα μπαρ να ξεσκάσουμε. Δέχομαι. Μπαίνω μέσα και κάθομαι στην μπάρα. Γύρω μου τα γνωστά πορνίδια χορεύουν. Περιτριγυρίζομαι από μεθυσμένους και ανεγκέφαλους. Αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Βγαίνω και μπαίνω στην γειτονική εκκλησία. Όπου και αν στραφώ υπάρχει και από ένα παγκάρι. Όλα θα καταλήξουν στην τσέπη του παπαδαριού. Αισθάνομαι εγκλωβισμένος. Κατευθύνομαι προς την Βουλή. Κάθομαι

  Ένα μαγικό μέρος εξαπλώνεται μπροστά μου. Τεράστια δάση που μέσα τους ζουν σπάνια, και σε πληθυσμό και σε ομορφιά, ζώα. Δέντρα πανύψηλα. Τα κοιτάζω από κάτω σαν τεράστιους καταπράσινους χαριτωμένους γίγαντες. Μπροστά τους φαντάζω σαν μυρμήγκι. Πουλιά με υπέροχα χρώματα, φτερά και ράμφη πετούν γύρω μου. Πεταλούδες με φανταχτερά χρώματα ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα. Τα πάντα εδώ μοιάζουν μαγικά. Ακόμα και οι πράσινες γλοιώδεις σαύρες φαίνονται χαριτωμένες. Στο τέλος του τροπικού δάσους ξεκινάει η πιο υπέροχη παραλία. Κάτασπροι κόκκοι άμμου την καλύπτουν. Τα νερά καταγάλανα. Το ωραιότερο χρώμα που είδα στην ζωή μου. Το ελαφρύ κυματάκι, των νερών, συνθέτει την ωραιότερη μουσική που έχω ακούσει στην ζωή μου. Στον ορίζοντα αρμενίζουν μικρές βαρκούλες. Ολόκληρη την περιουσία μου θα έδινα για να είμαι μέσα σε μία από αυτές. Κοιτάω ψηλά. Βλέπω ουρανό. Πραγματικό ουρανό. Και ένας ήλιος απόλαυση. ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ! Ξαφνικά ακούω δίπλα μου κάτι να κουδουνίζει σαν … Ξυπνητήρι …