Στο Κάδρo

Πρόσφατα που άκουγα για χιλιοστή φορά τον Frank Sinatra από την σκοπιά του Cee-Roo αποφάσισα πως κάτι έπρεπε να γράψω για αυτό, έστω και ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του «Memories». Παραδέχομαι πως είμαι από αυτούς που τους αρέσει το κλασικό – αν και σιχαίνομαι την «Αγελαδίτσα». Μα είμαι και από εκείνους τους ανικανοποίητους νους που επιζητούν ταυτόχρονα και την εξέλιξη. Η μίξη αυτή που επιχείρησε να κάνει ο Cee Roo, με 12 κλασικά πλέον αστέρια της μουσικής, στέφθηκε, κατά την γνώμη μου, με κάτι παραπάνω από επιτυχία. Ειδικά οι μίξεις για τον Frank Sinatra, τον James Brown και τον Marvin Gaye, πέρα από όμορφες, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ρεαλιστικές. Σου δίνουν την αίσθηση πως θα είχαν την πλήρη αποδοχή των δημιουργών τους. Εάν ζούσε στο σήμερα ο Frank Sinatra έτσι θα ήθελε να ακούγετε. Την συλλογή Memories του Cee-Roo την ανακάλυψα το περασμένο Πάσχα. Είχε κυκλοφορήσει από τον περσινό Νοέμβριο. Για όσους δεν ξέρουν, την βρίσκεις και την κατεβάζει δωρεάν από το Sound

Από τον  Άλκη Γαλδαδά στο protagon.gr Χθες κατέβηκαν από τα βουνά της Χαλκιδικής οι περιβόητοι «εγκληματίες» που καίνε, ρημάζουν, καταστρέφουν στις Σκουριές το βιός καλοπροαίρετων ανθρώπων. Επενδυτών που θέλησαν να βάλουν τα λεφτά τους για να πάρει τα πάνω της η πατρίδα μας. Στο καραβάνι που έφθασε μέχρι την Αθήνα, οι πιο πολλές ήταν γυναίκες. Πολλών τα πρόσωπα θύμιζαν τις μανάδες μας. Ήταν και μερικοί άνδρες, ταλαιπωρημένοι όλοι από το τετραήμερο νομίζω ταξίδι με τους πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς. Γιατί αντί να πάμε εμείς να τους υποστηρίξουμε στον τόπο τους ήλθαν εκείνοι μέχρι την Αθήνα, μήπως και ξυπνήσουμε. Από το χρυσό όνειρο που έφτιαξαν και μας τύλιξαν σ’ αυτό μερικοί πολιτικοί μαζί με την ιδέα ότι όσοι αντιδρούν εκεί επάνω είναι κάτι λήσταρχοι, που τους χρειάζεται παλούκωμα. Διαβάστε την συνέχεια στο  http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=29595

Από τον Κώστα Αργυρό  στο protagon.gr Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Φερχόφσταντ είχε πει σαρκαστικά πριν το καλοκαίρι, όταν ρωτήθηκε για το αν θα αλλάξει κάτι στην Ευρώπη μετά τις γερμανικές εκλογές, ότι λίγο πολύ αν αναβάλουμε κάθε φορά τις σημαντικές αποφάσεις εξαιτίας κάποιων εκλογών, τότε θα... γεράσουμε και δεν θα έχει αλλάξει τίποτα. Οι γερμανικές εκλογές πέρασαν και φυσικά τίποτα δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει. Τώρα η αναμονή μας μετατίθεται, όπως συχνά γράφεται, για μετά τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις διαδικασίες σύστασης του νέου ευρωκοινοβουλίου και εκλογής της νέας ευρωπαϊκής επιτροπής, τότε μιλάμε σχεδόν για ένα χρόνο αναμονής ακόμα. Αλλά ακόμα και αν... αντέξουμε ως τότε τι μπορούμε πραγματικά να περιμένουμε από μια ευρωπαϊκή ηγεσία, που αντιμετωπίζει φοβικά τους πολίτες και αποφεύγει να τους πει δυσάρεστα πράγματα πριν από κάθε εκλογική μονομαχία; Μάλλον τίποτα. Η υπόθεση θυμίζει το κλασσικό θεατρικό του Σάμιουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τ

Νέο φοβερό κομμάτι από Boogie Belgique... Για όσους ενδιαφέρονται για Boogie Belgique τα άλμπουμ «Nightwalker» - με την φοβερή ευτυχία «Forever & Ever» - και «Blueberry Hill» δωρεάν στο Soundcloud: https://soundcloud.com/boogiebelgique/sets/blueberry-hill-ep https://soundcloud.com/boogiebelgique/sets/nightwalker-vol-1-full-album

Λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα κάποιοι πέθαιναν από καταιγίδες. Και την ίδια ώρα, κάπως πιο μακριά, κάποιοι κύριοι μας έπαιζαν στα χαρτιά. Και εσύ κοιτάς όμως να ασχοληθείς με τα σύμβολα των παλιών κακών σου εποχών, γιατί αυτά είναι που νοσταλγείς. Και όταν κατέβηκες στην πλατεία, ας πούμε την αλήθεια, άλλη ήταν η ουσία. Να ξαναβρείς ελπίδα στα γραφεία του δημοσίου, να βολευτείς και να βρεις πάλι τα παλιά. Επανάσταση ρεζιλίκι. Και μου το παίζεις και φίλος γιατί ψηφίζεις αριστερά. Όχι όμως από ιδέα. Μάλλον κάποιο σκοτεινό συμφέρον έχεις στο μυαλό. Ψήφος προσωπική επένδυση. Να πάς να βρεις το κόμμα των Αστρολάβων. Και αν σου κάτσουν τα λεφτά να πάς να αγοράσεις ταμπλέτα και έξυπνο τηλέφωνο. Γιατί αυτές είναι οι πραγματικές σου ελλείψεις. Και όμως προσπαθούμε να το παίζουμε σοφοί. Ότι όλα αλλάζουν. Όλα αλλάζουν και όλα ίδια μένουν. Δεν πάμε να φύγουμε…

To twitter δεν έχει αρχείο γιατί τίποτα το σημαντικό δεν γράφεται που θα πρέπει να μείνει στην ιστορία. Κάθε tweet είναι όλο και πιο ασήμαντο. Είναι σαν κουβέντες που λέγονται σε κάθε παρέα με στόχο την αποσαφήνιση της στιγμής και ΟΧΙ την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης και της κοινωνίας. Καθένας έχει το δικαίωμα να γράφει ότι θέλει – ιδιαίτερα όταν είναι ανώνυμος. Φιλοσοφίες, ρήσεις, αντιρρήσεις, λόγους, αντίλογους, ποιηματάκια και ραβασάκια. Κανένας όμως δεν έχει το δικαίωμα να κάνει φιλοσοφική ανάλυση για το τι βλέπει στο tl. Είναι και ανώφελο και ανόητο. Σαν να προσπαθείς να βγάλεις συμπέρασμα από λόγια παρέας που μόλις έχει εξέλθει από σκυλάδικο, στις επτά το πρωί. Εξάλλου, τίποτα το αξιόλογο δεν μπορεί να χωρέσει σε 140 χαρακτήρες που αναγιγνώσκονται ταυτόχρονα από 1.000 διαφορετικούς τύπους που υπογράφουν ως «Σκαντζόχοιρος», «Κροκόδειλος», «Γλυκουλίνι», «Πάστα σοκολάτα», «Επανάσταση Τώρα», «Πάνω απ όλα Έλληνας», «Του παππού μου τα βόδια» και «Ανέβηκα στην κολοκυθιά να κόψω ένα

"Επί Ασπαλάθων..."  Γ. Σεφέρης Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού. πάλι με την άνοιξη. Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς. Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν ακόμη... Γαλήνη -Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον; Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού τ'αυλάκια. τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς. Το βράδυ βρήκα την περικοπή: "τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει "τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι". Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος 31 του Μάρτη 1971 Είναι το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23.9.71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στ

Του  Δημήτρη Χριστόπουλου από τα " Ενθέματα " της " Αυγής " Στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, και όχι μόνο, σε μερικά χρόνια, στο μάθημα της πολιτικής επιστήμης, το λουκέτο στην ΕΡΤ θα διδάσκεται ως κατεξοχήν παράδειγμα κρατικής αποτυχίας. Λέω «κρατική αποτυχία» και όχι απλώς «πολιτικό λάθος», υπό την έννοια ότι το λουκέτο υπήρξε: 1. Συνταγή οριστικής διάρρηξης της εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Η κυβέρνηση πλέον, και ορθώς, αντιλαμβάνεται ότι πλειοψηφικό τμήμα της κοινής γνώμης την εχθρεύεται και, αντίστροφα, αυτό το τμήμα την αντιλαμβάνεται ως καθολική απειλή. Το λουκέτο στην ΕΡΤ είχε σημαντικό μερίδιο στην ένταση της πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα είναι μια καθολική αδυναμία διαχείρισης των πολιτικών αποφάσεων μέσα από την αναπαραγωγή συναινέσεων. Η κυβέρνηση γνωρίζει εκ των προτέρων ότι τέτοιες συναινέσεις δεν υπάρχουν διότι (ξέρει ότι) έχει χάσει κάθε αξιοπιστία. Έτσι, αντιλαμβάνεται τις σχέσεις με τους πολίτες ως σχέσεις μόνιμου καταναγκ

Του Γιώργου Δελαστίκ από το "ΕΘΝΟΣ" Η αλλαγή της πολιτικής στάσης των Ευρωπαίων απέναντι στην ΕΕ είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Συνιστά ανατροπή εκ βάθρων. Πριν από περίπου δέκα χρόνια, το 2004 συγκεκριμένα, ούτε καν στη Βρετανία δεν υπήρχε δημοσκοπικά εκφρασμένη απόλυτη πλειοψηφία εναντίον της ΕΕ, βάσει τουλάχιστον των δημοσκοπήσεων που διεξάγει δύο φορές τον χρόνο το Ευρωβαρόμετρο για λογαριασμό της Κομισιόν. Τότε, το 2004, στο ερώτημα «έχετε την τάση να μην εμπιστεύεστε την ΕΕ;» είχε απαντήσει καταφατικά το 47% των ερωτηθέντων Βρετανών. Κατά παράδοξο για τον απλό πολίτη τρόπο το ποσοστό των Βρετανών που αντιμετώπιζε με καχυποψία την ΕΕ ήταν ελάχιστα μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσοστό των... Γερμανών ή των Γάλλων! Πραγματικά, στη δημοσκόπηση εκείνη είχαν απαντήσει ότι δεν εμπιστεύονται την ΕΕ το 42% των Γερμανών και το 40% των Γάλλων. Αντιθέτως, στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου υπήρχε άκρατος ενθουσιασμός υπέρ της ΕΕ. Απολύτως δικαιολογημένος, αφού η πρόσφατη τότε κυ

Όταν μπορέσεις κάνε ένα μικρό διάλειμμα. Έβγα έξω στον δρόμο και περπάτα για λίγο. Περπάτα με αργό βήμα που να σε αφήνει να απολαύσεις κάθε δευτερόλεπτο της μικρής σου παύσης. Κοίτα γύρω και γέλασε. Γέλασε με όλους αυτούς τους βιαστικούς περαστικούς. Κοίτα όλους αυτούς που βιάζονται να προλάβουν να καταναλώσουν την ημέρα τους. Εμείς δεν καταναλώνουμε το σήμερα. Το κλείνουμε σε ένα μικρό κλουβί. Το κρατάμε σε ένα πλάνο και το τοποθετούμε για πάντα στα ράφια της ζωής μας. Και μία μικρή συμβουλή. Εστιάζουμε στα όμορφα όχι για να ξεχάσουμε τα κακά αλλά για να εντοπίσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα τα διορθώσουμε.