Μοντέρνοι Καιροί
Περνώντας οι μέρες και πλησιάζοντας στην επέτειο της Πρωτομαγιάς θυμήθηκα ένα παλιό κείμενο που διάβαζα στο Δημοτικό. Με τους «Μοντέρνους Καιρούς» συζητήσαμε και μάθαμε για πρώτη φορά στο σχολείο για την Εργατική Πρωτομαγιά, τους κοινωνικούς αγώνες και την αλλοτρίωση του σύγχρονου εργαζόμενου ανθρώπου. Πρόσφατα έμαθα πως το κείμενο αφαιρέθηκε μετά την τελευταία αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων. Μοντέρνοι Καιροί Του Μ. Κασόλα (Βιβλίο Γλώσσας Στ’ Δημοτικού) Ένα τραγούδι κρατάει συνήθως τρία ή και πέντε λεπτά. Σαράντα τραγούδια τρίλεπτα είναι δύο ώρες. Σαράντα πεντάλεπτα, τρεις ώρες και είκοσι λεπτά. Το ωράριο στο εργοστάσιο των σωληνωτών λαμπτήρων ήταν οχτώ ώρες και δε γινότανε να τραγουδάς και τις οχτώ ώρες, για να μη νιώθεις το χρόνο. Την πρώτη μέρα θα τραγούδησα σαράντα τραγούδια. Τη δεύτερη καμιά δεκαριά, την τρίτη ούτε ένα. Και που τραγουδούσα, σχεδόν μάταιο, ο χρόνος κολλούσε πεισματικά... Κι από τον εκκωφαντικό θόρυβο των μηχανών που δούλευα...