Κάποιες σκόρπιες σκέψεις πριν από την κάλπη.

Παρά τον πολιτικό και εκλογικό παροξυσμό στον οποίο έχω εισέλθει, θυμήθηκα σήμερα πως είχα παραβλέψει κάτι. Και ενώ στο τηλέφωνο ενημερωνόμουν για το μενού του παραδοσιακού οικογενειακού γεύματος μετά την κάλπη, θυμήθηκα πως ακόμα δεν είχα γράψει τίποτα εδώ.
Πετάω λοιπόν ορισμένες σκόρπιες σκέψεις, που δεν πρόλαβα να οργανώσω σε ενότητες, παραγράφους και σχεδιαγράμματα ώστε να πάρουν την μορφή τυπικού κειμένου.

Για τους αντιδραστικούς και καχύποπτους θα έπρεπε να πούμε πως κανένας δεν παραβλέπει την γεμάτη ψέμα, ανικανότητα και εκφυλισμούς ιστορία της πολιτικής.
Κανένας όμως σήμερα δεν παραβλέπει πως…

Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή της πλήρους αναδιάρθρωσης του κομματικού συστήματος στην Ελλάδα και σε ένα σταυροδρόμι που θα αποτελέσει την αρχή ή το τέλος. Η αλλαγή πάντως είναι εδώ.

20 χρόνια μετά ο λαός για πρώτη φορά φαίνεται να αντιλαμβάνεται και να αντιδρά δυναμικά στο κοστούμι που του έραψαν χωρίς ειλικρίνεια και χωρίς να τον υπολογίσουν.

Ο λαός για πρώτη φορά φαίνεται να λέει Όχι σε μία ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, η οποία εκφράζεται εντελώς ξετσίπωτα από τις γραβάτες των τηλεοπτικών παραθύρων και τις γραβάτες της πολιτικής.

Άνθρωποι του πεζοδρομίου, που έμαθαν μόνο μάχες να δίνουν, που φώναξαν πρώτοι για την καταστροφή όταν κατηγορούνταν ως γραφικοί, σήμερα δεν επιβραβεύονται αλλά τοποθετούνται στην πρώτη γραμμή, όπως στην πρώτη γραμμή βρέθηκαν μόνο στις πιο κρίσιμες κα ιστορικές στιγμές.

Η Ελλάδα στέλνει δημοκρατικό μήνυμα, με τον νέου τύπου πολίτη, που γεννήθηκε μέσα στην κρίση (δημοκράτης, αλληλέγγυος, υπερασπιστής του συνόλου), να στηρίζει μία αριστερή δημοκρατική δύναμη ενάντια στον φασισμό και την μισαλλοδοξία που αναπτύσσονται στην Ευρώπη ως αντίδραση.

Η αριστερά ύστερα από παλινωδίες δεκαετιών, ύστερα από πολλά λάθη και καταστροφές, κερδίζει μία νέα ευκαιρία. Το ευρωπαϊκό ρεύμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς, το οποίο εργαστηριακά λειτουργεί στην Ελλάδα, κερδίζει μία ιστορική ευκαιρία.

Η ελπίδα, οι ιδέες, η πραγματική φύση της πολιτικής έρχονται σε αντιπαράθεση με τον λανθάνοντα πραγματισμό, ο οποίος καταφέρνει δεκαετίες τώρα να ξεγέλα και να καταστρέφει.

Και μία παράκληση.
Αυτήν την φορά ας μην δώσουμε ξανά μία βεβιασμένη εργαλειακή ψήφο. Ας σκεφτούμε και ας ψηφίσουμε αληθινά, σε όποια επιλογή και αν μας οδηγήσει αυτό.