Εκατό χρόνια ιστορία στάχτη σε μία στιγμή.

Το διώροφο επιβλητικό κτίριο στη διασταύρωση της Σταδίου με τη Χρήστου Λαδά οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1870-1881, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller. Κατά το 1900 στεγάζονταν εκεί το φαρμακείο του Σ. Βαλτή, το κουρείο του Λ. Μουσίου και το εμπορικό κατάστημα «ειδών Κίνας» του Π. Γεωργιάδη, ενώ το 1914 φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα το νεοπαγές Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

Μεταξύ 1914-1920 πραγματοποιήθηκε μια σημαντική επέμβαση σε ρυθμό "Νεομπαρόκ", όταν οικοδομήθηκε σε τμήμα του κτιρίου το κινηματοθέατρο «Αττικόν», επάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη. Το 1930, στο ανανεωμένο πλέον κτίριο, καταγράφονται (πλην του «Αττικόν»), τα παντοπωλεία των Ι. Ζαχαρίου και Σ. Αλεξάνδρου, το ανθοπωλείο του Άγγελου Αγαλιώτη, το κατάστημα κρυστάλλων & πορσελάνων του Ν. Λεμοντζόγλου, η αντιπροσωπεία γραφομηχανών Παπασπύρου, τα γραφεία της οικοδομικής επιχείρησης «Πρώτης», των «Τοπικών Σιδηροδρόμων Μακεδονίας» και της «Εταιρείας Οίνων και Οινοπνευμάτων».

Στην συνέχεια θα δημιουργηθεί και μία δεύτερη κινηματογραφική αίθουσα, με τον τίτλο «Απόλλων», στο υπόγειο του κτιρίου, ενώ θα εγκατασταθούν και τα γραφεία της «Σκούρας Φιλμς» και τα καταστήματα Ε. Ζολώτα, Γερ. Βασιλόπουλου και «Studio Costa Boda». Κατά καιρούς το κτίριο υπέστη ποικίλες επεμβάσεις και φθορές. Το 1960 οι αδελφοί Γρηγοριάδου και ο Άγγελος Αγαλιώτης πήραν άδεια ορισμένων επισκευών από την Πολεοδομία Αθηνών, ενώ το 1982 πραγματοποιήθηκαν γενικές εργασίες συντήρησης και αναπαλαίωσης (βάσει μελέτης του αρχιτέκτονα Ι. Χριστακόπουλου). Η τελευταία ανακαίνιση στο «Αττικόν»  πραγματοποιήθηκε το 2007, από τη Σκούρας Φιλμς και τη Cinemax.

Μία ιστορία εκατό και πλέον ετών φάνηκαν πολύ λίγα μπροστά στην φαυλότητα κοινών κακοποιών και μίας ανύπαρκτης αστυνομίας. Το θέαμα που αντίκρισαν πολλοί Αθηναίοι τη Δευτέρα το πρωί ήταν αποκαρδιωτικό. Κατά την διάρκεια των επεισοδίων της Κυριακής – ημέρα ψήφισης του μνημονίου 2 – το κτήριο έπεσε θύμα βάνδαλων, αδίστακτων κακοποιών και παραδόθηκε στις φλόγες, αφήνοντας πίσω τους τόνους στάχτης. Το τμήμα του Costa Boda καταστράφηκε ολοσχερώς. Το κινηματοθέατρο «Αττικόν» υπέστη τρομερές καταστροφές, με την στέγη του φουαγέ να καταρρέει. Πιο τυχερές στάθηκαν οι υπέρλαμπρες αίθουσες του κινηματογράφου που σχεδόν έμειναν αλώβητες. Το Υπουργείο Πολιτισμού φαίνετε διατεθειμένο να αναλάβει την αποκατάσταση των ζημιών του θεάτρου.

Πόσο άραγε τραγικό είναι το κτήριο που έζησε τα πιο ταραγμένα χρόνια της ελληνική ιστορίας τελικά να καταστρέφετε σε μία στιγμή ανυπαρξία της ελληνικής αστυνομίας; Όσο για όσους θεωρούν το γεγονός αδιάφορο, προβάλλοντας την δικαιολογία ότι «ξεπουλήθηκε ολόκληρη η χώρα με το μνημόνιο τα ντουβάρια να με νοιάζουν;», η απάντηση είναι μία. Όταν θα καταντήσουμε να έχουμε τελείως αποκοπεί από την ιστορία μας κάθε δικαίωμα θα έχουν οι ξένοι να μας πατήσουν.