Δεν υπάρχει σύγχρονο έντεχνο.

Τα παρακάτω δεν είναι ένα μανιφέστο κατά του «Μελωδία» ή των διάφορων ατάλαντων συνθετών. Τα παρακάτω αποτελούν μανιφέστο κατά των άμουσων του κόσμου που θεωρούν πως έχουν άποψη. Απεναντίας το μόνο που έχουν είναι έλλειμμα στον εγκέφαλο.

Για καιρό τώρα με πιλάτευε ένας φίλος να βάλω να ακούσω έναν «έντεχνο» σταθμό – που από το σοκ και τα νεύρα ξέχασα το όνομά του. Χθες λοιπόν, καθώς καθόμουν και βάραγα μύγες – πράγμα εξαιρετικά πρωτότυπο – αποφάσισαν να βάλω τον εν λόγο σταθμό στο ράδιο να ακούσω. Ανοίγω λοιπόν την συσκευή μου και κάθομαι στην πολυθρόνα του σαλονιού.

Μέσα στο πρώτο μισάωρο μου είχε έρθει το μεσημεριανό φαγητό στο στόμα έτοιμο να ξεπηδήσει έξω. Τα αυτάκια μου δεν άντεχαν. Δεν μπορούσα να ανεχτώ τον κάθε ατάλαντο κλαψομού_η που αντιγράφοντας μουσικές από όπου μπορούσε και βάζοντας δύο άθλιους στίχους πίστεψε πως κάνει τέχνη.

Πώς είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που να ακούν έως και σήμερα «Μελωδία» και ένα σορό άθλιους ραδιοσταθμούς που υποστηρίζουν δήθεν καλλιτέχνες; Καλλιτέχνες που βγάζουν λεφτά από επιτήδειους που τους ακούν κάνοντας τους ψαγμένου. «Άαα, μόνο εγώ τα ακούω αυτά…», ακούω να μου λένε συχνά διάφοροι άμουσοι. Φυσικά και μόνο εσύ τα ακούς αυτά ρε φίλε, αφού είναι άθλια.

Εκτός από έλλειμμα μουσικών γνώσεων, έχει και έλλειμμα εγκεφάλου όποιος πιστεύει πως υπάρχει σύγχρονο έντεχνο τραγούδι. Έχει πεθάνει εδώ και δύο δεκαετίες. Και ότι ψήγματα έχουν μείνει από αυτό δεν πρόκειται ποτέ να τα ακούσουμε στο ραδιόφωνο και ούτε να τα βρούμε στα δισκοπωλεία.