Στο Κάδρo

Με ένα πανηγυρικό ρεπορτάζ, το «7», ανακοίνωσε, την Κυριακή, πως το βινύλιο κερδίζει συνεχώς ξανά έδαφος. Όλο και περισσότερα νεανικά γκρουπάκια, που ποτέ πριν δεν έζησαν το βινύλιο, εκδίδουν τα κομμάτια τους σε πικ-απ. Μάλιστα, οι πωλήσεις του μαύρου δίσκου, τα τελευταία χρόνια, έχουν υπερδιπλασιαστεί. Αυτό που αναρωτιέμαι, είναι εάν πρέπει να χαιρόμαστε ή όχι για κάτι τέτοιο. Σίγουρα οι παλιότεροι θα αισθάνονται όμορφα, αφού γυρίζουν στα νεανικά τους χρόνια, μπορούμε όμως να είμαστε αισιόδοξοι με μία γενιά που έχει χάσει το στιλ της. Μία γενιά που αναβιώνει παλιά έθιμα γιατί η ίδια αδυνατεί ή αδρανεί για να βρει νέα. Το βινύλιο συνδέθηκε άμεσα, σαν νέα τότε τεχνολογία, με τον μουσικό πολιτισμό, κυρίως, τεσσάρων γενιών. Αυτή του 50, του 60, του 70 και πολύ λιγότερο του 80, πριν αντικατασταθεί από την κασέτα. Μέσα στους δίσκους του βινυλίου έχουν γραφτεί οι ιδέες, τα όνειρα, τα οράματα, η ζωή και οι τρέλες τεσσάρων γενιών. Τεσσάρων γενιών που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδας. Είναι κα

Τις προάλλες, διάβασα ένα άρθρο, στον ημερήσιο τύπο, το ποίο αναφερόταν στα ΜΜΕ με τον όρο «τέταρτη εξουσία». Αυτή η έκφραση με έβαλε σε κάποιες σκέψεις. Όλοι μας, έστω και μία φορά, έχουμε ακούσει ή έχουμε αναφερθεί στον τύπο με το προσωνύμιο «τέταρτη εξουσία». Είναι μία έκφραση που σε όλους μας βγαίνει αυθόρμητα. Εξάλλου, είναι ευρέως γνωστό, πως ο τύπος αποτελεί μία μορφή εξουσίας. Ωστόσο, εάν καθίσουμε και το ξανασκεφτούμε, θα οδηγηθούμε σε ένα εντελώς διαφορετικό συμπέρασμα. Ας κάνω λοιπόν την ερώτηση στον εαυτό μου … Αποτελεί ο τύπος μία μορφή εξουσίας; Αξίζει τον χαρακτηρισμό της «τέταρτης εξουσίας»; Ας ξεκαθαρίσουμε, αρχικά, τι σημαίνει η λέξη «εξουσία». Με τον όρο εξουσία, σύμφωνα με το λεξικό του Φυτράκη, εννοούμε: δικαίωμα ή άδεια που έχει κανείς να ενεργεί κατά ορισμένο τρόπο ή να προσφέρει κάτι με την θέλησή του . Όταν πριν από καιρό κάποιοι ξεκίνησαν να αποκαλούν τον τύπο «εξουσία», είχαν στο μυαλό τους ένα τύπο εντελώς διαφορετικό από τον υπαρκτό. Είχαν στο μυαλό τους το

Ναι, είμαι και εγώ από αυτούς που μεγάλωσαν διαβάζοντας τον Χάρι Πότερ. Δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ. Εξάλλου, ασχέτως με τα όσα του σέρνουν διάφοροι, εμένα αυτό το βιβλίο μου πρόσφερε πολλά και ήταν όλα θετικά. Δεν ντρέπομαι παραδεχτώ πως μέχρι και την τελευταία σελίδα, πριν τρία χρόνια, έμεινα προσηλωμένος. Αποφάσισα σήμερα, με αφορμή την επάνοδο του Πότερ στα ΜΜΕ και την τελευταία του ταινία, που παίζετε αυτή την στιγμή σε όλους του κινηματογράφους της γης, να γράψω και εγώ για τον παιδικό μου ήρωα. Γράφω γιατί αισθάνομαι την ηθική υποχρέωση απέναντί του να καθαρίσω το όνομά του. Το όνομα το οποίο σπιλώθηκε την τελευταία δεκαετία από πολλούς. Με τον Χάρι γνωρίστηκα όταν πήγαινα στο δημοτικό και συγκεκριμένα στην Τρίτη τάξη. Καθόταν στην βιβλιοθήκη της αδελφής μου και κοιμόταν. Αυτή είχε καιρό που τον είχε διαβάσει και τον είχε παραπετάξει στο πάνω ράφι. Κρυφά το πήρα και το ανέβασα στο δωμάτιό μου. Το άνοιξα και άρχισα την ανάγνωση. Ναι, στην ηλικία των 8 ετών διάβασα το πρώτο μου

Όταν βλέπεις τα κομμάτια σου σκορπισμένα, τότε αυτό είναι σημάδι της καταστροφής και του τέλους σου. Ήταν το 1920, όταν η βρετανική δισκογραφική εταιρία, «Columbia», αποφασίζει να ανοίξει στούντιο στην Ελλάδα. Το 1930, εγκαινιάζετε το κτηριακό συγκρότημα της εταιρίας, στην λεωφόρο Ηρακλείου 127 της Ριζούπολης. Πρόκειται για έναν χώρο 14 στρεμμάτων. Το 1936 θα ανοίξει και το πρώτο στούντιο φωνοληψίας, το οποίο στην συνέχεα θα γίνει γνωστό ως «studio III». Από τον Δεκέμβριο του 1930 και έπειτα οι «Columbia» θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα εκατομμύρια δίσκους. Πολλοί από αυτούς θα εξαχθούν και στο εξωτερικό. Από τα στούντιό της θα περάσουν τα μεγαλύτερα ονόματα της Ελληνικής δισκογραφίας. Το «studio ΙΙΙ» θα γίνει η υπογραφή κάθε καλού δίσκου, κάθε καλού καλλιτέχνη. Δυστυχώς, το 1991 η βρετανική εταιρία αποφασίζει να κλείσει την έδρα της στην Ελλάδα. Αποφασίζει να κλίσει το κτίριο που για 60 και πάνω χρόνια πρωταγωνιστούσε στην ελληνική μουσική. Το 2006 μόνο ένα από τα οκτώ κτήρια θα κηρυχτεί

Περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια πουλήθηκε χθες, σε δημοπρασία, το 39ο τεύχος του περιοδικού Detective Comics που εκδόθηκε το 1939. Πρόκειται για το τεύχος στο οποίο έκανε το ντεμπούτο του ένας νέος και άγνωστος - τότε - ήρωας, ο... Μπάτμαν. Το είχε αγοράσει ο 13χρονος, τότε, Ρόμπερτ Ίρβιν, από την Καλιφόρνια, με 10 σεντ. Η δημοπρασία έγινε στο Ντάλας του Τέξας και ο αγοραστής θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. Το σπάνιο τεύχος του περιοδικού είναι το μόνο που κράτησε όλα αυτά τα χρόνια ο 84χρονος σήμερα Ίρβιν. «Μάλλον το κράτησα γιατί μου άρεσε το εξώφυλλο», δήλωσε. «Είναι καταπληκτικό να σκεφτείς ότι ο πωλητής του περιοδικού, Ρόμπερτ Ίρβιν, είναι το ίδιο άτομο που το αγόρασε από ένα περίπτερο πριν από τουλάχιστον επτά δεκαετίες», δήλωσε ο Έντ Τζάστερ, της εταιρείας που έκανε τη δημοπρασία. Στη δεκαετία του 1990 ένας συλλέκτης είχε προσφέρει μέχρι 100.000 δολάρια στον Ίρβιν για να αγοράσει το τεύχος του περιοδικού, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Όμως τον περασμένο Φεβρουάριο, ένα αντίτυπ

Ναι, το πολυτεχνείο, είτε θέλουμε είτε όχι, έχει πεθάνει. Ζούσε όσο ζούσαν και τα μηνύματά του. Μηνύματα που τώρα πουθενά δεν θα ακούσουμε. Μηνύματα που πουθενά δεν θα δούμε, όπως δεν θα δούμε και νέους στους δρόμους να φωνάζουν για τα δικαιώματά τους. Να φωνάζουν για να δικαιωθούν. Να φωνάζουν για μία καλύτερη ζωή, μία καλύτερη Ελλάδα. Το πολυτεχνείο πέθανε εδώ και καιρό … Ζήτω το καφενείο …

Ο «πατέρας» του Διαδικτύου προειδοποιεί ότι έρχονται «χρόνια αστάθειας» Αβέβαιο και ταραχώδες προβλέπεται το μέλλον του Διαδικτύου, καθώς οι διαθέσιμες διευθύνσεις «στερεύουν» και ο Παγκόσμιος Ιστός κινδυνεύει με «μπλακ άουτ». Ο αποκαλούμενος «πατέρας» του Διαδικτύου, Βιντ Σερφ, προειδοποίησε ότι έρχονται «χρόνια διαδικτυακής αστάθειας», κάνοντας λόγο για μια από τις «πιο ταραχώδεις περιόδους» από τη δημιουργία του Ίντερνετ το 1982. Ο Σερφ κάλεσε τις επιχειρήσεις, τις κυβερνήσεις και την ακαδημαϊκή κοινότητα να υιοθετήσουν το συντομότερο δυνατό το νέο πρωτόκολλο διευθύνσεων IPv6 (Internet Protocol Version 6), που αποτελεί τη λύση στο πρόβλημα. «Αυτό πρέπει να συμβεί, αλλιώς το Ίντερνετ θα σταματήσει να μεγαλώνει ή δεν θα είναι ικανό να μεγαλώσει άλλο», προειδοποίησε. «Ξεμένουμε από διευθύνσεις» Το Ίντερνετ έφτασε στο σημερινό του μέγεθος χρησιμοποιώντας την έκδοση 4 του συστήματος διευθυνσιοδότησης (IPv4), η οποία χωράει περίπου 4,3 δισεκατομμύρια διευθύνσεις. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις

Από το "Ποντίκι"

«Όσα Βουνά κι αν ανεβείτε,   απ'τις κορφές τους θ’ αγναντεύετε άλλες κορφές,   ψηλότερες, μιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα   και στην κορφή σα φτάστε την κατάψηλη   πάλι θα καταλάβετε πως βρίσκεστε   σαν πρώτα κάτω απ'όλα τ'άστρα.» (Κ. Παλαμάς - «Ο δεκάλογος του γύφτου»)

Το παρόν βίντεο, ο κύριος Γεωργιάδης το έχει ανεβάσει στην σελίδα του για το θεωρεί τιμητικό για εκείνον(?). Εγώ το ανεβάζω γιατί μου αρέσει πολύ να βλέπω φασίστες να ξευτιλίζονται δημοσίως.

Ενθουσιάζονταν οι πάντες όταν, πριν από περίπου ένα χρόνο, ο Γιωργάκης φώναζε για εκλογές και εμφανιζόταν σαν από μηχανής θεός. Που να φανταζόμασταν τότε πως αυτό ήταν το μόνο που ήξερε να κάνει ; Που να φανταζόμασταν πως το μόνο που είναι ικανό να κάνει το ΠΑΣΟΚ είναι να εκλογολογεί ; Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα που η κυβέρνηση παίζει τον ρόλο της αντιπολίτευσης και η αντιπολίτευση αρνείται να κυβερνήσει. Η περίοδος της μεταπολίτευση μας τελείωσε. Ήρθε η ώρα να κάνουμε και εμείς κάτι για την πατρίδα μας. Και σίγουρα αυτό δεν είναι η αποχή.