Υπνωτισμένος σε λατρεύω

Ονειρεύομαι μαζί σου, πάνω στο κύμα

Στην αρχή ανέβηκα εδώ πάνω και ξάπλωσα για την εφημερίδα. Κάποια λίγα άρθρα και εξωτερικές ειδήσεις μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Προς τον σκοπό αυτό το να φορέσω τα ακουστικά ήταν αφελές. Η ασχήμια του χαρτιού αμέσως έδειξε. Μα έτσι είδα εσένα που είχα περιφρονήσει.

Με είχες κερδίσει για ακόμα μια φορά. Το μπλε με τους άσπρους λόφους που έδωσε πνοή σε κάθε καλλιτέχνη και ρομαντικό αλλά και σε κάθε όραμα. Ο ορίζοντας θόλος. Το μόνο που διέκρινα ήταν το λεπτό ακρωτήρι του βουνού με το μικρό νησάκι στην άκρη.
Ποτέ δεν μου άρεσε να εστιάζω σε κενό ορίζοντα. Προτιμούσα να κοιτώ μακρινά χώματα που έβλεπα πως υπήρχαν μα ποτέ δεν είχα πατήσει. Ρεαλισμός στην φαντασία.
Η τεχνίτη μουσική δεν υπερβαίνει την ένταση του γέλιου σου. Σε ακούω υπνωτισμένος.
Σε λατρεύω.

Μέχρι να γράψω τούτα τα λίγα ο ορίζοντας κάπως καθάρισε. Μπορώ να κοιτώ την ακόμα πιο μακρινή ακτή. Την λάμψη και τα βουνά της.
Ονειρεύομαι μαζί σου.