Αποτυχημένος blogger.
Την πρώτη μου προσπάθεια την έκανα με την δημιουργία ενός blog στο yupi.gr. Μόλις είχα τότε ανακαλύψει το πόσο μου άρεσε ο κινηματογράφος και αποφάσισα να γράφω την γνώμη μου για ταινίες σε έναν δημόσιο χώρο. Ύστερα από λίγο άρχισα να δημοσιεύω μουσικές και βιβλία. Το πράγμα χειροτέρευσε όταν άρχισα και να εξομολογούμαι προσωπικές μου σκέψεις. Εκεί ήταν που το πράγμα μπασταρδεύτηκε τελείως. Ευτυχώς ένας ιός χτύπησε το yupi και… γιούπι… η σελίδα μου διαγράφηκε.
Συνέχισα με μία νέα σελίδα στο blogspot. Εκεί άρχισα να δημοσιεύω διάφορα άρθρα για ότι συμβαίνει γύρω μας και λοιπά. Σε δύο χρόνια το blog είχε δημιουργήσει ένα φανατικό αναγνωστικό κοινό, όχι πολύ μικρό, αλλά ταυτόχρονα είχε μετατραπεί σε μία από τις αισχρές σελίδες που απεχθάνομαι. Αυτές που στις 20 αναρτήσεις οι 15 είναι αναδημοσιεύσεις. Δεν προσπάθησαν καν να το αναδομήσω. Δημοσίευσα μία αποχαιρετιστήρια επιστολή και το έκλεισα.
Δύο μήνες αργότερα δημιούργησα το exoymekaileme με σκοπό λειτουργία δύο μηνών. Ύστερα από δύο μήνες το μετέτρεψα σε chrs-blog (από τα αρχικά του ονόματός μου) και το διατήρησα. Δημιούργησα και ένα αδελφό του στο My Lifo, μήπως και τσίμπαγα και από εκεί κανέναν αναγνώστη. Για έναν ολόκληρο χρόνο νόμιζα πως πλέον είχα φτιάξει αυτό που ήθελα. Και τα σχόλια τα οποία λάμβανα από τους υπόλοιπους στην κοινότητα του My Lifo ήταν θετικά. Μα σήμερα μου φαίνεται πως και εδώ απέτυχα.
Και όπως έγραψα και σε προηγούμενο κείμενο:
«Ώρες ώρες σκέπτομαι που να πήγε άραγε ο λογοτεχνικός μου εαυτός των πρώτων καιρών. Σε τι επιφανειακό τέρας μετατράπηκα;»