Απόκριες.

Και και ο χρόνος κυλά και καλά κάνει - στην παρούσα τουλάχιστον. Και σε δύο 24ωρα περίπου το πανηγυράκι των αποκριών τελειώνει. Έτσι, πριν κλείσει, θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου για τα καρναβάλια και την γιορτή των αποκριών.

Η γιορτή της πηγαίας βλακείας. Έτσι θα έπρεπε να ονομάζονται οι καρναβαλοαπόκριες. Κατά χιλιάδες το πλήθος φοράει πλαστικές μάσκες, γελοία φορέματα, το βρακί του απ'έξω και τριγυρνά στον κόσμο. Μα ποιο το όφελος; Και το ξέρω πως θα με κατηγορήσετε για σοβαροφάνεια αλλά για ποιόν λόγο εγώ θα πρέπει να κάνω τον καραγκιόζη για δύο εβδομάδες και να χαίρομαι με τον κόσμο που θα με κοροϊδεύει; Ηλίθιο.

Και μετά τα καραγκιοζιλίκια είναι και τα χαζά δυναμιτάκια, πυροτεχνήματα. Σου είπε άνθρωπέ μου κανένας εσένα ότι μου αρέσει να με ξεκουφαίνεις και να με κοψοχολιάζεις με τα ηλίθια τρικ σου; Και όχι μόνο με ενοχλείς αφόρητα αλλά μετά γελάς και μέσα στη μούρη μου. Εάν θα σου έβαζα το πυροτέχνημα εκεί που... έχεις χώρο τι θα έλεγες;

Για να μην μιλήσω για τους αηδιαστικούς αφρούς, τις βρώμικες σερπαντίνες και τον ενοχλητικό χαρτοπόλεμο που σου μπαίνει μέχρι και στο βρακί.