Εστία.

Κάποτε κάποιος μου είχε πει πως το ρήμα εστιάζω (=συγκεντρώνομαι) βγαίνει από την λέξη εστία. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά μία παλιά εποχή οι άνθρωποι, στους σκληρούς χειμώνες, άναβαν φωτιές και συναθροίζονταν γύρο τους. Έτσι κατάφερναν να ζεστάνουν τα κόκαλα τους. Για πολλούς ακόμα και σήμερα το τζάκι έχει την ίδια ιδιότητα. Είναι το μέρος όπου τα άτομα μαζεύονται και ανοίγουν τις καρδιές τους. Για πολλούς. Εγώ έχω άλλες προτιμήσεις.

Το τζάκι δεν μπορώ να το δω σαν το καφενείο της γειτονιάς και ούτε σαν μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι μία προσωπική εμπειρία. Κάθεσαι στην πολυθρόνα απέναντι. Η ζέστη σε επαφή με το παγωμένο δέρμα είναι ανατριχιαστική. Ο απαλός θόρυβος νανουρίζει και με ταξιδεύει το νου κάπου μακριά. Σκοτεινά χειμωνιάτικα δάση, φουρτουνιασμένα νερά και μαύρα πουλιά. Άνθη, χαμόγελα και έρωτας. Αυτή είναι η ώρα της έμπνευσης και της σκέψης. Ότι σε βασανίζει το ξεπερνάς. Το άγχος γλιστρά από επάνω σου όπως η σκόνη στο τζάμι τη διάρκεια της βροχής.

Είμαι πολύ εγωιστής για να μοιραστώ όλα αυτά με κάποιον άλλο. Ακόμα και με αυτούς που όχι απλά αγαπώ αλλά θα μπορούσα να πεθάνω για χάρη τους.

Ο καθένας έχει δικαίωμα στην μοναξιά.