Πραγματικά δεν ξέρω με τι να τρομάξω περισσότερο. Με το ποσοστό των άστεγων και των άνεργων στην Αθήνα, που ζουν σε μία καθημερινή εξαθλίωση; Με τον δήμαρχο που ξήλωσε τα παγκάκια για να μην έχουν οι άστεγοι που να κοιμηθούν και να φύγουν; Με τον πρώην δήμαρχο που τους πλήρωνε τις ημέρες των γιορτών για να εξαφανιστούν; Ή με εμάς που τα ανεχόμαστε όλα αυτά. Που κοιτάμε με μίσος τα χαρτόκουτα-κρεβάτια αντί να ξεσηκωθούμε ενάντια των δήμιων της κοινωνίας και της ζωής μας.
