Ψιχάλες ζωής.

Leonid Afremov

Πολλοί είναι αυτοί που κλάψα τους πιάνει όταν ψιχάλες αρχίζουν να πέφτουν από τον ουρανό. Οι περισσότεροι κλείνονται στα σπίτια τους κοιτούν από το παράθυρο και καταριούνται την τύχη τους την μαύρη. Αυτή που με την μπόρα που ξέσπασε τους χάλασε τα σχέδια για μία όμορφη μέρα και τους ταμπούρωσε στο σπίτι. Η αλήθεια όμως αυτή είναι;

Αν θες να μιζεριάσεις η βροχή δεν θα σε βοηθήσει. Η βροχή είναι αφορμή για να βγεις έξω. Να βγεις και να περπατήσεις στους δρόμους. Μην φοβάσαι χώρος υπάρχει αρκετός για όλους. Το Πεδίο του Άρεως, ο Εθνικός Κήπος, το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης Αντώνης Τρίτσης, το Άλσος της Καισαριανής, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου  αλλά ακόμα και τα πεζοδρόμια των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας σε περιμένουν. Ακόμα και στους βρόμικους δρόμους τις γειτονιά σου μπορείς να περάσεις μία ευχάριστη εμπειρία. Μην φοβάστε και η μαγεία θα καθαρίσει το θολό και μουντό τοπίο.

Μυρωδιά υπέροχη ξεχύνεται παντού. Η γλυκιά μυρωδιά της βροχής παρέα με το όξινο άρωμα του χώματος είναι ικανά να σε ταξιδεύει μακριά. Χάνεις την ώρα, τον τόπο και τον εαυτό σου. Ή μάλλον βρίσκεις τον εαυτό σου. Φεύγεις μακριά. Η πόλη και τα άγχη της δεν σε ακολουθούν. Χαλαρώνεις και βλέπεις έναν πιο όμορφο κόσμο. Έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που βρισκόσουν λίγα λεπτά πριν. Οι ψιχάλες χτυπούν την ομπρέλα σου και σε νανουρίζουν. Την ίδια ώρα το νερό που τρέχει στον δρόμο σου δίνει ζωή. Ζωή και δύναμη για να γευτείς την πραγματική ζωή.

Δεν είναι άραγε ο χειμώνας η καλύτερη εποχή του χρόνου;