Δικαιολογεί το δικαίωμα στην εργασία την ανομία του αφεντικού;
Σε ανακοίνωσή της για τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, η ΕΣΗΕΑ αναφέρει μεταξύ άλλων:
«(…) Με άλλοθι την τακτοποίηση ενός τηλεοπτικού τοπίου 27ετούς ανομίας, βγάζει τώρα στο σφυρί το δικαίωμα ενημέρωσης της κοινής γνώμης, που το παραδίδει σε όποιον πληρώσει τα περισσότερα. (…)
Η εξέλιξη αυτή –ή ενδεχομένως η όποια συμφωνία– οδηγεί σε τρίτο κύκλο ανεργίας για δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς, που είναι τα άμεσα θύματα της πολιτικής δημοπρασίας, όπως ομολογεί και η ίδια η κυβέρνηση με τον non paper, που διακίνησε και στο οποίο μιλάει για 1.000 ακόμη απολύσεις.
Η χειραγώγηση της ενημέρωσης με όρους καρτέλ είναι μια επίπτωση που μόνο την κοινωνία θα πλήξει. Δίνει, όμως, διέξοδο σε παλιούς καναλάρχες να βγουν από το κάδρο, δήθεν δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, αλλά με χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που έχουν απέναντι στους εργαζόμενους, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις τράπεζες που πάνε να χαθούν μαζί με τα παλιά τεφτέρια (…)».
Τι μας λέει δηλαδή η ΕΣΗΕΑ; Ότι ο ανοικτός πλειοδοτικός διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες «παραδίδει (το τηλεοπτικό τοπίο) σε όποιον πληρώσει τα περισσότερα» και διαμορφώνει «όρους καρτέλ».
Κατάλαβες αγαπητέ; Τα καρτέλ στήνονται από τους ανοικτούς πλειοδοτικούς διαγωνισμούς και όχι από την ανομία σε ένα περιβάλλον όπου οι τηλεοπτικές άδειες αλλάζουν χέρια πίσω από κλειστές πόρτες.
Ενδιαφέρουσα άποψη για την οικονομία.
Ακριβώς δηλαδή ότι ακούγεται από τους εργοδότες των media τους τελευταίους μήνες. Έχει όμως μεγαλύτερη σημασία όταν οι θέσεις αυτές αναγνωρίζονται από έναν συνδικαλιστικό φορέα.
Αναρωτιέμαι από πότε το συνδικαλιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει την θέση ότι το δικαίωμα στην εργασία εξαγνίζει την ανομία του αφεντικού.
Όταν αύριο οι καναλάρχες θα καταπατούν τον κατώτατο μισθό, όταν θα απολύουν συνδικαλιστές, όταν θα βάζουν μπράβους στις εισόδους των επιχειρήσεών τους για να μην περάσει η επιθεώρηση εργασίας, η αντίδραση της ΕΣΗΕΑ ποια θα είναι;
Θα τα δικαιολογήσει όλα αυτά στο όνομα της ανεργίας;
«(…) Με άλλοθι την τακτοποίηση ενός τηλεοπτικού τοπίου 27ετούς ανομίας, βγάζει τώρα στο σφυρί το δικαίωμα ενημέρωσης της κοινής γνώμης, που το παραδίδει σε όποιον πληρώσει τα περισσότερα. (…)
Η εξέλιξη αυτή –ή ενδεχομένως η όποια συμφωνία– οδηγεί σε τρίτο κύκλο ανεργίας για δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς, που είναι τα άμεσα θύματα της πολιτικής δημοπρασίας, όπως ομολογεί και η ίδια η κυβέρνηση με τον non paper, που διακίνησε και στο οποίο μιλάει για 1.000 ακόμη απολύσεις.
Η χειραγώγηση της ενημέρωσης με όρους καρτέλ είναι μια επίπτωση που μόνο την κοινωνία θα πλήξει. Δίνει, όμως, διέξοδο σε παλιούς καναλάρχες να βγουν από το κάδρο, δήθεν δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, αλλά με χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που έχουν απέναντι στους εργαζόμενους, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις τράπεζες που πάνε να χαθούν μαζί με τα παλιά τεφτέρια (…)».
Τι μας λέει δηλαδή η ΕΣΗΕΑ; Ότι ο ανοικτός πλειοδοτικός διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες «παραδίδει (το τηλεοπτικό τοπίο) σε όποιον πληρώσει τα περισσότερα» και διαμορφώνει «όρους καρτέλ».
Κατάλαβες αγαπητέ; Τα καρτέλ στήνονται από τους ανοικτούς πλειοδοτικούς διαγωνισμούς και όχι από την ανομία σε ένα περιβάλλον όπου οι τηλεοπτικές άδειες αλλάζουν χέρια πίσω από κλειστές πόρτες.
Ενδιαφέρουσα άποψη για την οικονομία.
Αναρωτιέμαι από πότε το συνδικαλιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει την θέση ότι το δικαίωμα στην εργασία εξαγνίζει την ανομία του αφεντικού.Λέει όμως και κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο η Ένωση Συντακτών. Η νόμιμη δανειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια καθεστώτος «προσωρινής αδειοδότησης» με σχέσεις αδιαφάνειας, θα «οδηγεί σε τρίτο κύκλο ανεργίας για δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς», ενώ θα δώσει και την αφορμή στους παλιούς καναλάρχες «να χαθούν μαζί με τα παλιά τεφτέρια».
Ακριβώς δηλαδή ότι ακούγεται από τους εργοδότες των media τους τελευταίους μήνες. Έχει όμως μεγαλύτερη σημασία όταν οι θέσεις αυτές αναγνωρίζονται από έναν συνδικαλιστικό φορέα.
Αναρωτιέμαι από πότε το συνδικαλιστικό κίνημα έχει υιοθετήσει την θέση ότι το δικαίωμα στην εργασία εξαγνίζει την ανομία του αφεντικού.
Όταν αύριο οι καναλάρχες θα καταπατούν τον κατώτατο μισθό, όταν θα απολύουν συνδικαλιστές, όταν θα βάζουν μπράβους στις εισόδους των επιχειρήσεών τους για να μην περάσει η επιθεώρηση εργασίας, η αντίδραση της ΕΣΗΕΑ ποια θα είναι;
Θα τα δικαιολογήσει όλα αυτά στο όνομα της ανεργίας;