Στο Κάδρo

Πάντα θεωρούσα πως ζω σε μία ελεύθερη χώρα. Δεν έχω αυταπάτες. Το ξέρω πως το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο. Το ξέρω πως οι δυνατοί εκμεταλλεύονται τους φτωχούς. Ωστόσο, πάντα νόμιζα πως η ελευθερία της σκέψης υπήρχε. Υπήρχε και καθένας μπορούσε να την χρησιμοποιήσει όπως εκείνος ήθελε. Η σκέψη που βασιζόταν στην παιδεία. Και αυτή ανεξάρτητη την θεωρούσα. Βέβαια, όλα αυτά πριν μελετήσω τον νέο εκπαιδευτικό σύστημα της κ. Διαμαντοπούλου. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που έχει σε μεγαλύτερη εκτίμηση την γυμναστική και τις ξένες γλώσσες από την ιστορία. Την ιστορία, που σαν μάθημα την καταργεί. Αφού το Υπουργείο Παιδείας έκανε αγώνες, τόσα χρόνια, να ταυτίσει την ιστορία με τα ονόματα και τις ημερομηνίες, με σκοπό τα παιδιά να την μισήσουν, τώρα την βγάζει από το πρόγραμμα των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου και την τοποθετεί στα μαθήματα επιλογής. Τα μαθήματα που ποτέ οι μαθητές δεν διδάσκονται, αφού το Υπουργείο ποτέ δεν κάνει τις απαραίτητες προσλήψεις. Και με αυτόν τον τρόπο η Ιστορία...

Και ενώ κοιμόταν ο Γιωργάκης τόσο καιρό ξαφνικά το ενοχλητικό ξυπνητήρι τον ξύπνησε. Τον ξύπνησε και τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Και βράδυ καθώς ήταν, έστειλε τον Κυβερνητικό Ηλίθιο – που ήταν πραγματικά ηλίθιος ώστε όταν αναλάμβανε να νομίσει πως η θέση του ήταν σεβαστή και άνετη – να τρέξει στο «Πρές Ρούμ» νυχτιάτικα, για να κάνει καψώνια στους οπερατέρ της ΕΡΤ και να γεμίσει τον κόσμο – όσους δεν κοιμόντουσαν – με μαλακίες και ηλίθιες δηλώσεις. Και όλα αυτά γιατί η κακιά τρόικα τόλμησε να δηλώσει και δημόσια όσα εδώ και καιρό γνωρίζαμε ή έστω υποψιαζόμασταν. Φαίνεται, πως ο κύριος Παπανδρέου θεωρεί πως επειδή αυτό είναι ανυποψίαστο παιδάκι και εμείς είμαστε το ίδιο. Και πως σαν καλοί πολίτες ποτέ δεν μας μπήκαν κακές σκέψεις για την άξια κυβέρνησή μας. Το χειρότερο, όμως, ο κύριος Παπανδρέου, δεν το είχε υπολογίσει. Δεν είχε υπολογίσει πως όσα έτρεξε – λέμε τώρα – να διαψεύσει, σύντομα θα έπρεπε να τα αποδεχτεί. Και να τα αποδεχτεί αφού είχε ήδη συμφωνήσει για αυτά, χωρίς κ...