Στο Κάδρo

του Κώστα Γιαννακίδη από το protagon.gr Αρκετοί από τους καλά πληροφορημένους δημοσιογράφους δουλεύουν κάπως έτσι: παίρνουν την πληροφορία από το μηχανισμό της εξουσίας και οι ίδιοι λειτουργούν ως ο ιμάντας ή το ρουλεμάν στην καθομιλουμένη, που θα τη μεταφέρει στην κοινωνία. Είναι μία δίκαιη και συνάμα ανήθικη συναλλαγή. Η πηγή ελέγχει το μήνυμα και ο δημοσιογράφος εξασφαλίζει το μεροκάματό του. Σε αρκετές περιπτώσεις δεν γίνεται αλλιώς. Αν ο δημοσιογράφος δεν τραγουδήσει στο σκοπό της πηγής, θα αποκλειστεί από την ενημέρωση, θα υστερεί έναντι του ανταγωνισμού, θα χάσει τη δουλειά του. Για το λόγο αυτό θεωρείται άκρως συναδελφικό να διανέμεις το ρεπορτάζ και στους άλλους δημοσιογράφους, ασχέτως αν λειτουργείτε σε περιβάλλον σκληρού ανταγωνισμού. Στο αστυνομικό ρεπορτάζ τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκληρά λόγω των ιδιαίτερων στεγανών. Οταν κάνεις ρεπορτάζ υπουργείου μπορείς να απλώσεις δίχτυα στο χώρο των υπηρεσιακών παραγόντων, απολαμβάνοντας μία σχετική αυτονομία από την πολιτική ηγεσί...

Την προηγούμενη Πέμπτη, άνδρες της Αντιτρομοκρατικής, συνέλαβαν το στέλεχος του ΣΥΝ Δημοσθένη Παπαδάτο Αναγνωστόπουλο και αφού τον έβρισαν, τον ξεγύμνωσαν και τον ξυλοκόπησαν, τον άφησαν ελεύθερο με την δικαιολογία πως «τον μπέρδεψαν με άλλον!». Την ίδια ώρα ομάδες «Δίας» δολοφονούν παιδιά και στην Κερατέα δυνάμεις των ΜΑΤ χτυπούν ηλικιωμένους, δεκάχρονα και γυναίκες, καθώς επίσης εκφοβίζουν τον κόσμο με βολές, από τα όπλα τους, στον αέρα. Ο ξεπεσμός της αστυνομία και της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης δεν έχει όρια. Συγχαρητήρια στον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπουτσή, που με τα εύσημα του Πολυτεχνείου υποσχέθηκε μία νέα αστυνομία. Φαίνεται πως ο σοσιαλισμός τους αρκείται στα ονόματα – Δημόσιας Τάξης / Προστασίας του Πολίτη.