Το «πανηγύρι» είναι για τον πολιτισμό και την Δημοκρατία

Η αλήθεια είναι πως δεν γράφω πολύ καλά. Δεν είναι που δεν μπορώ, είναι που ψάχνω πάντα να γράψω κάτι "μεγαλοπρεπές" και τελικά καταλήγω να χάνω το νόημα. Είναι επίσης που πιέζομαι, λες και με υποχρεώνει κάποιος. Κάπως έτσι πιέστηκα και χθες να γράψω κάτι για την ΕΡΤ και τελικά κατέληξα σε λίγες απογοητευτικές γραμμές, τις οποίες είχα και το θράσος να δημοσιεύσω.

Σήμερα όμως, διάβασα στο Protagon ένα ηλίθιο σχόλιο που έλεγε πως όσοι χαίρονται για την ΕΡΤ θα πρέπει ντρέπονται. Ο ακατανόητος αρθρογράφος φαίνεται πως πιστεύει πως η ΕΡΤ είναι μία πολυτέλεια, μία αστοχία της κυβέρνησης την σημερινή εποχή. Θα πρέπει να ντρεπόμαστε για τα χθεσινά "πανηγύρια σε κοινή θέα".

Έγραψα λοιπόν από κάτω αυτές τις λίγες, σεμνές λεξούλες... 

Tο «πανηγύρι» δεν είναι για αυτούς που βρήκαν την δουλειά τους.
Το θέμα σήμερα δεν είναι η εργασία, η ανεργία, η φτώχεια.
Το θέμα είναι η Δημοκρατία.
Η Δημοκρατία απαιτεί τον πολιτισμό, απαιτεί την ενημέρωση, απαιτεί έναν φορέα πολιτισμού και ενημέρωσης που λογοδοτεί στην κοινωνία και όχι στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Το πανηγύρι είναι για τη Δημοκρατία.
Είτε έχεις δουλειά είτε όχι. Είτε έχεις να φας είτα όχι.
Χαίρεσαι γιατί έχεις μία ελπίδα.
Μία ελπίδα που σου δίνει το θάρρος και τα όπλα να παλέψεις για τα δικαιώματά σου.
Χαίρεσαι γιατί ελπίζεις ακόμα σε μία Δημοκρατική κοινωνία για την οποία αξίζει να μάχεσαι είτε είσαι άνεργος είτε όχι.

Όταν κοιτάς την Δημόσια Τηλεόραση και σκέφτεσαι: Εργαζόμενοι, φόροι, λεφτά, «γιατί αυτοί και όχι εγώ…», τότε κάτι δεν πάει καλά με εσένα.
Όταν δεν αναγνωρίζεις τα βασικά εργαλεία για μία ποιότητα Δημοκρατίας, τότε κάτι δεν πάει καλά με εσένα.
Όταν δεν κατανοείς την αξία δημοσιογράφων που λογοδοτούν στον πολίτη, την αξία της ΕΤ1, την αξία του Kosmos και της ΕΡΑσπορ, την αξία του Τρίτου, την αξία της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας, την αξία του Αρχείου.
Όταν νομίζει πως τα παραπάνω έχουν αξία μόνο όταν έχει να φας και όταν έχεις δουλειά. Όταν νομίζεις πως τα παραπάνω έχουν αξία μόνο ως πολυτέλεια, τότε κάτι δεν πάει καλά με εσένα…
Κρίμα.

Εγώ πάντως χάρηκα με τα «πανηγύρια» και ας μην ζω όπως θα ήθελα.
Μου είχαν λείψει και το Τρίτο – που κανένας ιδιώτης δεν θα έστηνε – μου είχε λείψει η αθλητική ποιότητα της ΕΡΑσπόρ, μου είχε λείψει η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα, μου είχαν λείψει τα προγράμματα ποιότητας της ΕΤ1.
Τέλος, χάρηκα για το «πανηγύρι» απαιτώντας ταυτόχρονα ως δημοκρατικός πολίτης ενημέρωση πλουραλιστική και ελεύθερη, όπως μόνο ένα δημόσιο όργανο μπορεί να προσφέρει.

Διαβάστε την αφορμή για το σχόλιό μου:
Πανηγύρι σε κοινή θέα (Του Αχιλλέα Πατσούκα)