Παράδεισος και κόλαση …
Τεράστια δάση που μέσα τους ζουν σπάνια, και σε πληθυσμό και σε ομορφιά, ζώα.
Δέντρα πανύψηλα. Τα κοιτάζω από κάτω σαν τεράστιους καταπράσινους χαριτωμένους γίγαντες. Μπροστά τους φαντάζω σαν μυρμήγκι.
Πουλιά με υπέροχα χρώματα, φτερά και ράμφη πετούν γύρω μου. Πεταλούδες με φανταχτερά χρώματα ομορφαίνουν την ατμόσφαιρα.
Τα πάντα εδώ μοιάζουν μαγικά. Ακόμα και οι πράσινες γλοιώδεις σαύρες φαίνονται χαριτωμένες.
Στο τέλος του τροπικού δάσους ξεκινάει η πιο υπέροχη παραλία. Κάτασπροι κόκκοι άμμου την καλύπτουν. Τα νερά καταγάλανα. Το ωραιότερο χρώμα που είδα στην ζωή μου.
Το ελαφρύ κυματάκι, των νερών, συνθέτει την ωραιότερη μουσική που έχω ακούσει στην ζωή μου. Στον ορίζοντα αρμενίζουν μικρές βαρκούλες. Ολόκληρη την περιουσία μου θα έδινα για να είμαι μέσα σε μία από αυτές.
Κοιτάω ψηλά. Βλέπω ουρανό. Πραγματικό ουρανό. Και ένας ήλιος απόλαυση.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ !
Ξαφνικά ακούω δίπλα μου κάτι να κουδουνίζει σαν …
Ξυπνητήρι …
Ξυπνάω και ανακάθομαι στο κρεβάτι. Κοιτάζω έξω από το απέναντι παράθυρο.
Μαύρο. Τα πάντα είναι καλυμμένα με τσιμέντο. Τσιμέντο μαύρο και μουντό.
Οι δρόμοι μποτιλιαρισμένοι από απαίσια αυτοκίνητα. Τα κελαηδίσματα έχουν αντικατασταθεί από τις απαίσιες κόρνες.
Πανύψηλα κτίρια μου κόβουν την θέα προς τον ορίζοντα.
Θάλασσα και δάσος πουθενά. Ένα γκρίζο νέφος καλύπτει τον ουρανό.
ΚΟΛΑΣΗ !