Κακό δείγμα ψεκασμένης εθνικοφροσύνης

Ακολούθησα τη συμβουλή του Αντιπρόεδρου Γεωργιάδη και σπατάλησα το χρόνο μου διαβάζοντας τη μήνυση Σαμαρά κατά του Πρωθυπουργού. 

Ας αφήσουμε στην άκρη τι θα γινόταν αν πριν από τρία χρόνια ένας πρώην Πρωθυπουργός, ή οποιοδήποτε πολιτικός, τολμούσε να μηνύσει τον εν ενεργεία Πρωθυπουργό της χώρας για «σύσταση εγκληματικής συμμορίας». Προσωπικά, αναγνωρίζω το δικαίωμα του Αντώνη Σαμαρά να υπερασπιστεί τον εαυτό του με όποιον τρόπο αυτός και οι δικηγόροι του επιλέξουν. Ας υποστηρίξει όχι μόνο ότι η υπόθεση Novartis είναι στημένη από την Κυβέρνηση, ας υποστηρίξει ότι είναι και στόχος διεθνούς συνωμοσίας υποκινούμενης από τους Illuminati, αν νομίζει πως αυτός είναι ο τρόπος για να αποδείξει την αθωότητά του. Στο μεταξύ, μπορεί και να το πιστεύει στα αλήθεια.

Αυτό που δεν μπορώ να ανεχθώ είναι ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας να βγάζει διάγγελμα μπροστά στις κάμερες και να τοποθετεί τον πήχη της πολιτικής συζήτησης στο πάτωμα. Είναι άσχημη εικόνα για οποιαδήποτε χώρα, ένας πρώην Πρωθυπουργός να κατηγορεί την κυβέρνηση πως προσπαθεί να ανατρέψει την αστική Δημοκρατία ή ότι επιθυμεί την επιβολή «καθεστώτος Μαδούρο». «Αυτοί που θέλουν να τρομοκρατήσουν τη Δικαιοσύνη θα λογοδοτήσουν. Την αστική Δημοκρατία πάντως δεν θα την ανατρέψουν!». Και ποιος τα λέει αυτά; Ο άνθρωπος που έκανε καριέρα ως νεαρός πολιτικός στα μνημόσυνα της πηγάδας ή πουλώντας εθνικιστικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όταν ως Υπουργός Εξωτερικών παράκουσε τον Πρωθυπουργό του και οδήγησε την χώρα σε διπλωματικό γκρεμό. Αλλά περίμενε κανένας καλύτερα από τον άνθρωπο που το βράδυ των εκλογών που έχασε δήλωνε με στόμφο «παραδίδω χώρα εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ» προαναγγέλλοντας Αρμαγεδδών; Ή μήπως  περίμενε κανένας καλύτερα από τον άνθρωπο που ο πολιτικός του πολιτισμός τον οδήγησε στην πρωτοφανή συμπεριφορά να μην συμμετέχει σε τελετή παράδοσης-παραλαβής του πρωθυπουργικού γραφείου;

Ο γραφικό Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και ένθερμος θαυμαστής του Αντώνη Σαμαρά, μας παρότρυνε την Πέμπτη όχι απλά να διαβάσουμε τη μήνυση αλλά και να την αποστηθίσουμε, ως ένα «Ιστορικό Κείμενο – με κεφαλαία για έμφαση – υπερασπίσεως της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας». Με τις παραπάνω εντυπώσεις από τις δηλώσεις στον τύπο, κάθισα την Παρασκευή το βράδυ και διάβασα το κείμενο των 55 σελίδων. Η αλήθεια είναι πως απογοητεύτηκα. Περίμενα χειρότερα ή μάλλον… βαθύτερα πράγματα.

Σε ένα κείμενο που είναι εμφανές ότι έχει γραφεί από πολιτικούς συμβούλους και όχι νομικούς, στο οποίο γίνεται χρήση συνεχόμενων ερωτηματικών (;;;), θαυμαστικών (!!!) ή αποσιωπητικών για έμφαση (…), σαν να πρόκειται για post στα social media, ο Αντώνης Σαμαράς κάνει λόγο για «εγκληματικό σχέδιο του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και των δολοπλόκων συνεργατών του» (σελ. 32) και χαρακτηρίζει την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας «ομάδα που στοχεύει στην κατάληψη και ανεξέλικτη νομή της εξουσίας» (σελ. 3).

Για την πλάκα της υπόθεσης, ενδιαφέρον εμφανίζουν οι σελίδες 17 και 44, στις οποίες η υπόθεση Novartis συνδέεται με «το κυβερνητικό φιάσκο στην πομπώδη αναγγελία προώθησης έτοιμης λύσης στο εθνικό ζήτημα της Μακεδονίας». Σαν να πρόκειται για κείμενο τηλεοπτικού συνομοσιολόγου, αναφέρει: «Οι σκευωροί εστράφησαν και εναντίον μου, προκειμένου να ακυρώσουν τη φωνή μου για ένα τεράστιο εθνικό σφάλμα που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν». Νομίζω όλοι φανταζόμαστε που πηγαίνει και τι εννοεί αυτό το «έχουν αναλάβει». Επιπλέον, στη σελίδα 51, γίνεται ξεκάθαρος ο τρόπος με τον οποίο ο πρώην Πρωθυπουργός κατανοεί την πολιτική, όταν αναφέρει σχετικά με τον Αν. Υπουργό Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλο: «Παρά την υπηρεσία του ως Διοικητής της ΕΥΠ επί Νέας Δημοκρατίας, με κάθε τρόπο διατυμπανίζει την πλήρη πολιτική του ταύτιση με τον Α. Τσίπρα». 

Εκεί όμως που βρίσκεται όλο το πολιτικό ζουμί της μήνυσης είναι στα επιλεγόμενα, τα οποία χωρίς καμία αμφιβολία έγραψε ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός και όχι κάποιος συνεργάτης του: «Δεν έχω δει ποτέ τέτοια σταλινικής εμπνεύσεως σκευωρία, από ανθρώπους που δεν διστάζουν καταπατώντας αξίες, νόμους και θεσμούς, να προβούν σε απόπειρα πολιτικής εξόντωσης του αντιπάλου τους» (σελ. 53).

Κινδυνεύει λοιπόν στην χώρα μας η αστική Δημοκρατία από μία συμμορία σταλινιστών, οι οποίοι καταπατούν θεσμούς και αξίες στοχεύοντας στην κατάληψη της εξουσίας.
Κύριε Αντιπρόεδρε, δεν πρόκειται για ιστορικό κείμενο υπέρ της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Πρόκειται για κακό δείγμα ψεκασμένης εθνικοφροσύνης.