Ψάχνοντας τα τελευταία ψήγματα σοβαρότητας στο Protagon…

Θυμάστε τότε το 2010 όταν πρωτο-έσκασε το Protagon ως ένα blog σύμπραξης δημοσιογράφων και αρθρογράφων αναγνωρισμένων στο δημόσιο βίο για την επαγγελματική τους πορεία και την ποιότητά τους; Ήταν ένας άνεμος ανανέωσης για το επαρχιώτικο τότε ελληνικό διαδίκτυο. Θεοδωράκης, Χούκλη, Τέλογλου, Καμπουράκης, Βαρουφάκης, Δαβαράκης. Η πορεία του Protagon δεν ήταν δυστυχώς αυτή που τότε αναμέναμε.




Μετά το 2013, με την κρίση να εντείνεται και την πολιτική αντιπαράθεση συνεχώς να οξύνετε, το site άρχισε να αλλάζει και μυαλά και γραμμή. Υιοθετώντας όλο και περισσότερο τις τακτικές του «στρατοπέδου της λογικής» άρχισε να μυρίζει αντίδραση και ψευτο-φιλελευθερισμό. Παλιοί αρθρογράφοι, συνήθως οι πιο προοδευτικοί, άρχισαν να αποχωρούν και να αντικαθίστανται από ξεχασμένες προσωπικότητες, δήθεν θεωρητικούς του φιλελευθερισμού. Αρχίσαμε να διαβάζουμε στο Protagon για τον «λαϊκισμό», τον «εθνικο-λαϊκισμό», τον αμόρφωτο λαό, τον αναχρονιστικό ριζοσπαστισμό και φυσικά τα «δύο άκρα». Αρχίσαμε να διαβάζουμε, όσοι το αντέχαμε, για light χούντες και για τον σοσιαλισμό που αποτελεί πηγή του εθνικο-σοσιαλισμού. Όλα αυτά σε συνδυασμό με «φρέσκιες» ιδέες από το μακρινό Θατσερικό παρελθόν, που άτεχνα οι συντάκτες φρόντιζαν να ντύσουν με νέα ρούχα.

Με την απόφαση του πρωτεργάτης του Protagon, Σταύρου Θεοδωράκη, να ιδρύσει το προσωπικό του κόμμα και να καταστρέψει μία και καλή την όποια αναγνώριση είχε αποκτήσει από τη  δουλεία του, το site άλλαξε ιδιοκτήτη και πέρασε στα χέρια του πρώην στελέχους του ΔΟΛ Χρήστου Μέμη. Με την αλλαγή αυτή η όποια σοβαρότητα χάθηκε μία για πάντα. Η επικίνδυνα σοβαροφανής, απολιτίκ, νεοφιλελέ αντίδραση μετατράπηκε σε ασόβαρη αστειότητα.

Μία συλλογή από τα χθεσινά άρθρα του Protagon:

Αξεπέραστος Τάκης Μίχας. Στο νέο του «χτύπημα» με τον ρητορικό τίτλο, ο κ. Μίχας στρώνει το χαλή στον γνήσιο φιλελεύθερο Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος θα έρθει να συγκρουστεί με του κομουνιστές δανειστές, οι οποίοι εξαπολύουν μία κρατικίστικη σοσιαλιστική φοροκαταιγίδα, σε συνεργασία φυσικά με την κυβέρνηση. Στον υπότιτλο του άρθρου διαβάζουμε: «Η πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως εναρμονισμένη με τα οικονομικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις της Γερμανίας και της Γαλλίας. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει από τώρα να ξεκαθαρίσει ότι δεν αποτελεί πειθήνιο όργανο των Βρυξελλών».

Σε όλα αυτά που έχουμε ζήσει επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο το οποίο βλέπει ως κωμωδία ο κύριος Καρελιάς είναι το γεγονός πως ο Υπουργός Οικονομικών δεν δέχτηκε να παρέμβει στην δικαιοσύνη για την υπόθεση Γεωργίου. Ναι, το άρθρο αφορά την γνωστή υπόθεση, όπου ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΣ κ. Γεωργίου διώκεται για τα στατιστικά στοιχεία που προέκυψαν επί των ημερών του και απροκάλυπτα η Κομισιόν ζητά από την κυβέρνηση να παρέμβει στη δικαιοσύνη. Το επιχείρημα του κ. Καρελιά είναι ότι εφόσον ο Τσίπρας υπέγραψε το Καλοκαίρι του 2015 συμφωνία με του δανειστές αναγνώρισε και τα στοιχεία του Γεωργίου.
Λογικό άλμα. Ακόμα και αν η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009, αυτό σημαίνει ότι η δικαιοσύνη, ως ανεξάρτητη συνταγματική εξουσία, δεν έχει το δικαίωμα να επανεξετάσει την υπόθεση; Δηλαδή τόσες φορές που η δικαιοσύνη έβγαλε αντισυνταγματικά τα μνημονιακά νομοθετήματα οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να έχουν παρέμβει πολιτικά στα ανώτατα δικαστήρια;
Το εντυπωσιακό είναι ότι το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύεται σε μία ιστοσελίδα η οποία κάτω από κάθε πέτρα ανακαλύπτει κυβερνητικές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, κάτι όμως που φαίνεται ότι έπαψε να την απασχολεί.

Είδηση από την ειδησεογραφική σελίδα στο site που εγκαινιάστηκε πριν από περίπου ένα χρόνο. Διαβάσατε τον τίτλο; Κάνατε RT και Share για τον νέο αγράμματο σύμβουλο του Πρωθυπουργού;
Λοιπόν, τώρα διαβάστε και την είδηση. Ο «αμόρφωτος» είναι γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοζάνη, απόφοιτος του ΤΕΙ Δομικών Έργων και επιχειρηματίας. Το αμόρφωτος προκύπτει από την σελίδα του στο Facebook, όπου ο επιχειρηματίας ως αστείο δηλώνει «αμόρφωτος» στην ένδειξη «πήγε σχολείο».
Η γνωστή τακτική γράψε-γράψε κάτι θα μείνει, την οποία έχουμε εμπεδώσει τόσο καλά τα δύο τελευταία χρόνια της ΝΔ στην αντιπολίτευση.