Εσύ πόσο καπιταλιστής μπορείς να γίνεις;


Σήμερα το πρωί έγραψα μία σαχλαμαρούλα σχετικά με τις σχέσεις εξουσίας. Διαβάζω τώρα το άρθρο του Θοδωρή Τσαπακίδη στο Left.gr σχετικά με ένα ενδιαφέρον θεατρικό πείραμα στο Λονδίνο, με τον τίτλο World Factory.

Το Young Vic τοποθετεί προοδευτικούς και μορφωμένους νέους στις θέσεις του διοικητικού συμβουλίου ενός φανταστικού κινέζικου εργοστασίου, προκειμένου να αποφασίσουν για το μέλλον της επιχείρησης. Και ενώ γύρω τους σε οθόνες παίζουν συνεντεύξεις κατατρεγμένων Κινέζων εργατών, αυτοί μετατρέπονται σε αδίστακτους καπιταλιστές και ανήθικους εκμεταλλευτές.
Η έκβαση του εγχειρήματος θυμίζει τη συμπεριφορά των φοιτητών του Στάνφορντ, που χωρίστηκαν σε δεσμοφύλακες και κρατούμενους και απομονώθηκαν στα υπόγεια του Πανεπιστημίου, για να μελετήσουν τις συνθήκες της Φυλακής. Μέσα σε έξι μέρες οι δεσμοφύλακες εμφάνισαν σαδιστικές τάσεις και παραλίγο να σκοτώσουν τους κρατούμενους.

Σου προξενεί κάτι εντύπωση; Πιστεύει κανένας πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πάμπλουτος αλλά ηθικός εργοστασιάρχης; Πιστεύει κανένας μας πως θα μπορούσε να φερθεί ηθικά από οποιαδήποτε θέση εξουσίας;
Πριν απαντήσεις σκέψου καλύτερα.

Η εξουσία φροντίζει να αναπαράγεται καρμπόν μέσα από κάθε δομή της κοινωνίας. Νομοτελειακά. Δεν είναι θέμα ηθικής, είναι θέμα δομών.