«Πατέρα μην κλάψεις, με ντουφεκίζουν, πεθαίνω γιατί πίστεψα σε σένα…»
Στις Νησίδες του περασμένου Σαββάτου (ένθετο στην Εφημερίδα των Συντακτών) πάνω από το εξαιρετικό κείμενο του Θ. Σκορυμπέλου, «Η θυσία σας δεν πήγε χαμένη», εμφανίζονται τρία σημειώματα. Πρόκειται για τρία μικρά γράμματα από αυτά που κατά τη διαδρομή από τις φυλακές και τα στρατόπεδα προς το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, οι καταδικασμένοι από τα ναζιστικά και ταγματασφαλίτικα δικαστήρια, πετούσαν από τις τρύπες ή τις χαραμάδες των στρατιωτικών φορτηγών στον δρόμο για να τα βρουν οι περαστικοί και να τα παραδώσουν στους συγγενείς τους.
Ένα από αυτά τα σημειώματα μου προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με κάνει να σκέφτομαι πως ετούτη η κυβέρνηση πέρα από τα τρία κόκκινα τριαντάφυλλα ίσως έχει και κάτι ακόμα να προσφέρει.
«...Πατέρα μην κλάψεις, με ντουφεκίζουν, πεθαίνω γιατί πίστεψα σε σένα που 'λεγες θέλουμε κράτος εργαλείο για τον τόπο και τον λαό κι όχι να υπηρετεί το ρουσφέτι και την τσέπη του κομματάρχη. Συνέχισε να αγωνίζεσαι, λίγα είναι τα ψωμιά τους, ξεκουμπίζονται όπου νάναι και τότε θα χρειαστούν τα όνειρά σου για ένα κράτος του Λαού... να ανάψεις το καντήλι στον τάφο της μάνας και το σακάκι μου και τα παπούτσια μου να τα δώσεις του Μύρωνα...»
Φ.Στ., εκτελέστηκε στις 6-10-1944 στο Σκοπευτήριο
Διαβάστε:
Η θυσία σας δεν πήγε χαμένη
Του Θ. Σκορυμπέλου (Νησίδες / Εφημερίδα των Συντακτών)