Δίκαιο και άδικο.

Στην Αγγλία το σκάνδαλο των υποκλοπών από μεγάλο δημοσιογραφικό όμιλο έχει φέρει τα πάνω κάτω. Η μεγαλύτερη εφημερίδα έκλεισε. Ο μεγαλύτερος εκδότης και ο γιος του οδηγήθηκαν ενώπιον της Βουλής και του εισαγγελέα για εξηγήσεις. Βασικό στέλεχος το Ομίλου του Μέρντοκ συνελήφθη και αφέθηκε με περιοριστικούς όρους. Ο Πρωθυπουργός Ντ. Κάμερον καλείτε να λογοδοτήσει για τις σχέσεις του με τους κατηγορούμενος και ο αρχηγός της Αστυνομίας παραιτήθηκε, αφού κατηγορήθηκε πως δεν έδωσε την πρέπουσα προσοχή στην υπόθεση. Αυτή είναι φυσικά η λογική ροή των πραγμάτων.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια κανένα από τα χιλιάδες σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν δεν είχαν την παραμικρή συνέπεια για τους εμπλεκόμενους. Στην χειρότερη περίπτωση κάνανε και κανένα ταξιδάκι σε καμία βίλα στη Γερμανία. Χιλιάδες πολιτικά λαμόγια αλωνίζουν. Χιλιάδες διεφθαρμένοι επιχειρηματίες συνεχίζουν την βρώμικη δουλειά τους. Χιλιάδες δημοσιογράφοι συνεχίζουν να γλύφουν τα κάθε λογής καθάρματα. Και η δικαστική εξουσία απούσα.

Είναι αδρανείς τόσοι δικαστές; Όχι βέβαια. Κάποιοι ξεχωρίζουν. Είναι αυτοί που επέβαλαν σε 20χρονα παιδιά από 11 έως και 35 χρόνια φυλάκισης είτε για δυναμιτάκια και κατσαρόλες, που κανέναν δεν τραυμάτισαν και ελάχιστες ζημιές προξένησαν, είτε, ακόμη χειρότερα, γιατί τα αποτυπώματα τους βρέθηκαν πάνω σε σακούλες του μπακάλη.

Δυστυχώς η ίδια η δικαιοσύνη, «της χώρας που γέννησε την δημοκρατία» - όπως θέλουμε με περηφάνια να δηλώνουμε –, είναι που υπονομεύει τον εαυτό της, την δημοκρατία και το πνεύμα ισονομίας που πρέπει να διακατέχει τους πολίτες κάθε υγιούς κοινωνίας.

Βέβαια στην Ελλάδα υγιές είναι η κοινωνία στην οποία ελεύθεροι τριγυρίζουν οι κλέφτες, οι κομπιναδόροι και τα τσιράκια. Η κοινωνία που φυλακίζει νέα παιδιά για τρομοκράτες χωρίς να ψάξει να βρει τους ηθικούς αυτουργούς. Μα δεν είναι και τόσο δύσκολο. «Βουλή» νομίζω πως λένε το κτίριο που καθημερινά συχνάζουν;