Ο παρεξηγημένος ήρωάς μου

Ναι, είμαι και εγώ από αυτούς που μεγάλωσαν διαβάζοντας τον Χάρι Πότερ. Δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ. Εξάλλου, ασχέτως με τα όσα του σέρνουν διάφοροι, εμένα αυτό το βιβλίο μου πρόσφερε πολλά και ήταν όλα θετικά. Δεν ντρέπομαι παραδεχτώ πως μέχρι και την τελευταία σελίδα, πριν τρία χρόνια, έμεινα προσηλωμένος.

Αποφάσισα σήμερα, με αφορμή την επάνοδο του Πότερ στα ΜΜΕ και την τελευταία του ταινία, που παίζετε αυτή την στιγμή σε όλους του κινηματογράφους της γης, να γράψω και εγώ για τον παιδικό μου ήρωα. Γράφω γιατί αισθάνομαι την ηθική υποχρέωση απέναντί του να καθαρίσω το όνομά του. Το όνομα το οποίο σπιλώθηκε την τελευταία δεκαετία από πολλούς.

Με τον Χάρι γνωρίστηκα όταν πήγαινα στο δημοτικό και συγκεκριμένα στην Τρίτη τάξη. Καθόταν στην βιβλιοθήκη της αδελφής μου και κοιμόταν. Αυτή είχε καιρό που τον είχε διαβάσει και τον είχε παραπετάξει στο πάνω ράφι. Κρυφά το πήρα και το ανέβασα στο δωμάτιό μου. Το άνοιξα και άρχισα την ανάγνωση.

Ναι, στην ηλικία των 8 ετών διάβασα το πρώτο μου βιβλίο. Βέβαια τότε, το πρώτο βιβλίο του ΧΠ καμία σχέση δεν είχε με τα τελευταία, που έχουν διαβαστεί περισσότερο. Το πρώτο βιβλίο ήταν ένα ευχάριστο και ασυναγώνιστο παραμυθάκι. Παραμυθάκι που θα τρέλαινε κάθε παιδί της ηλικίας μου. Αρκεί οι γονείς του να το άφηναν να το διαβάσει, γιατί ήταν αρκετοί αυτοί που δεν το προτιμούσαν. Στα επόμενα χρόνια συνέχισα να διαβάζω τον ΧΠ. Αυτό που με κράταγε προσηλωμένο σε αυτόν ήταν που μεγάλωνε μαζί μου. Σε κάθε βιβλίο η γλώσσα, η δράση και πλοκή προσαρμόζονταν ανάλογα στην ηλικία μου. Αυτό, εξάλλου, ήταν και το μυστικό της επιτυχίας, που γνώρισε το βιβλίο.

Κατά την γνώμη μου ο ΧΠ είναι το πιο παρεξηγημένο βιβλίο του κόσμου. Πολλοί το κατηγόρησαν πως ωθεί τα παιδιά σε έναν πολιτιστικό σκουπιδότοπο. «Σκουπίδι» το αποκαλούσαν οι «ειδικοί». Επίσης, πολύ το κατηγόρησαν ότι εντάσσει τα παιδιά στον σατανισμό και την μαύρη μαγεία. Την δεύτερη κατηγορία την θεωρώ γελοιοδέστατη και δεν μπαίνω καθόλου στον κόπο να την αντικρούσω. Την πρώτη ωστόσο θα προσπαθήσω να την διαψεύσω παίρνοντας ως παράδειγμα τον εαυτό μου.

Σε μία εποχή που τα βιβλία παραμερίζονταν από τους νέους, φανταστείτε πόσο σημαντικό κατόρθωμα είναι για έναν συγγραφέα να ελκύει οχτάχρονους αναγνώστες. Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ πως εγώ έμαθα να διαβάζω από τον ΧΠ. Είμαι σίγουρος πως εάν δεν ήταν αυτός ποτέ στη ζωή μου δεν θα είχα πιάσει βιβλίο στα χέρια μου. Ωστόσο, ο ΧΠ ήταν αυτός που μου έδειξε την μαγεία των βιβλίων και με ένταξε στον κόσμος τους. Εάν για κάτι είμαι περήφανος στην ζωή μου είναι για την ποσότητα και την ποιότητα των βιβλίων που έχω διαβάσει, σε σύγκριση με τους συνομήλικούς μου. Σε καμία περίπτωση δεν θα είχα καταφέρει κάτι τέτοιο εάν δεν ήταν αυτό το βιβλίο με το ωραίο εξώφυλλο.

Για κάτι ακόμα όμως που είμαι περήφανος είναι και για τις γνώσεις μου πάνω στον αρχαίο πολιτισμό της Ελλάδας. Δεν είμαι κανένας φασίστας, ωστόσο το θεωρώ ότι, αυτές οι γνώσεις, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του πνεύματός μου. Είναι σημαντικό, λοιπόν, για εμένα, που γνωρίζω κάθε πτυχή της Αρχαίας Ελλάδας. Και αυτό το χρωστάω στον φίλο μου τον Χάρι.

Είναι γνωστό ευρέως, πως τα βιβλία του ΧΠ είναι κατά ένα βαθμό βασισμένα στην ελληνική αρχαία μυθολογία. Από εκεί λοιπόν πήρα ερέθισμα και ξεκίνησα να μελετάω την αρχαία μυθολογία. Αυτή στην συνέχεια μου έδωσε βήμα στην αρχαία τραγωδία και αμέσως μετά στην συνολική μελέτη του αρχαίου κόσμου.

Δεν θεωρώ πως πρέπει να ντρέπομαι για κάτι από τα παραπάνω. Και ελπίζω και εσείς να έχετε την ίδια άποψη. Ελπίζω να κατάφερα να πίσω, έστω λίγους από εσάς, πως ο Χάρι Πότερ δεν είναι και τόσο άχρηστος, τόσο γελοίος, τόσο σκουπίδι, όπως τον παρουσιάζουν ορισμένοι.

Σε αρκετά χρόνια από τώρα ίσως και εγώ να κάνω παιδιά. Σε ακόμα περισσότερα εγγόνια. Δεν ντρέπομαι καθόλου να παραδεχτώ, πως το πρώτο βιβλίο που θα τους δώσω στο χέρι θα είναι το βιβλίο του παιδικού μου φύλου και ήρωα. Το βιβλίο που τυχαία συνάντησα στο ράφι της αδελφής μου. Το βιβλίο του Χάρι Πότερ.